گفتند: خدايا، ما بر خويش ستم كرديم و اگر تو ما را نبخشى و به ما رحمت و رأفت نفرمايى سخت از زيانكاران خواهيم بود. (23) خدا گفت: (از بهشت) فرود آييد كه برخى با برخى ديگر مخالف و دشمنيد، و زمين تا هنگامى معين (يعنى وقت مرگ و قيامت) جايگاه شماست. (24) خدا گفت: در اين زمين زندگانى كنيد و در آن بميريد و هم از آن باز برانگيخته گرديد. (25) اى فرزندان آدم، محققا ما لباسى كه ستر عورات شما كند و جامههايى كه به آن تن را بياراييد براى شما فرستاديم، و لباس تقوا نيكوترين جامه است. اين سخنان همه از آيات خداست (كه به بندگان فرستاديم) شايد خدا را ياد آرند. (26) اى فرزندان آدم، مبادا شيطان شما را فريب دهد چنان كه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون كرد، در حالى كه جامه از تن آنان بر مىكند تا قبايح آنان را در نظرشان پديدار كند، همانا آن شيطان و بستگانش شما را مىبينند از جايى كه شما آنها را نمىبينيد. ما نوع شيطان را دوستدار و سرپرست كسانى قرار دادهايم كه ايمان نمىآورند. (27) و چون كار زشتى كنند گويند: ما پدران خود را بدين كار يافتهايم و خدا ما را به آن امر نموده. بگو: هرگز خدا امر به اعمال زشت نكند. آيا چيزى را كه نمىدانيد به خدا نسبت مىدهيد؟! (28) بگو: پروردگار من شما را به عدل و درستى امر كرده (نه به اعمال زشت)، و (نيز فرموده كه) در هر عبادت روى به حضرت او آريد و خدا را از سر اخلاص در دين بخوانيد چنان كه شما را در اول بيافريد ديگر بار (در محشر) به سويش باز آييد. (29) گروهى را (به طاعت خود) رهنورد هدايت كرد، و گروهى (به پيروى شيطان) گمراهى بر آنان حتمى شد، چون خدا را گذارده و شيطانها را به دوستى اختيار كردند و گمان مىكنند كه به راه راست هدايت يافتهاند. (30)