خداوند گويد: شما هم با آن گروه از جن و انس كه پيش از شما بودند به دوزخ داخل شويد. در آن وقت هر قومى كه به دوزخ شوند قوم ديگر (از همكيشان خود) را لعن كنند، تا آن گاه كه همه در آتش دوزخ فراهم شوند زمره آخرين درباره فرقه اول (يا مرءوسان درباره رئيسان) گويند كه خدايا، اينان ما را گمراه كردند، پس عذابشان را از آتش افزون و مضاعف گردان. خدا گويد: همه را عذاب مضاعف است و ليكن شما آگاه نيستيد. (38) و گروه مقدم به طايفه مؤخّر پاسخ دهند كه شما را بر ما برترى نباشد (ما و شما در گناه يكسانيم). پس (به آنها خطاب كنند كه) بچشيد عذاب را به كيفر آنچه از اعمال ناشايسته مرتكب مىشديد. (39) همانا آنان كه آيات ما را تكذيب كردند و از كبر و نخوت سر بر آن فرود نياوردند هرگز درهاى آسمان به روى آنان باز نشود و به بهشت در نيايند تا آنكه شتر در چشمه سوزن در آيد (يعنى داخل شدنشان به بهشت بدان ماند كه شتر به چشمه سوزن رود و اين در عادت محال باشد). و اين گونه گنهكاران (متكبّر) را مجازات سخت خواهيم كرد. (40) بر آنان از آتش دوزخ بسترها گسترده و سراپردهها افراشتهاند و ستمكاران را چنين مجازات سخت خواهيم كرد. (41) و آنان كه ايمان آوردند و (به قدر وسع) در كار نيك و شايسته كوشيدند- زيرا ما كسى را بيش از وسع تكليف نكنيم- آنها اهل بهشت و جاودان در آن متنعمند. (42) و زنگار هر كينه (و حسد و خوى زشت) را از آيينه دل آنان بزداييم و در بهشت بر زير قصرهايشان نهرها جارى شود و گويند: ستايش خداى را كه ما را بر اين مقام رهنمايى كرد، كه اگر هدايت و لطف الهى نبود ما به خود به اين مقام راه نمىيافتيم، همانا رسولان خدايمان به حق آمدند (و ما را بر اين مقام رهبرى كردند). و اهل بهشت را ندا كنند كه اين است بهشتى كه از اعمال صالح شما را به ارث دادهاند. (43)