و همه پيرو فرمان خدا و رسول باشيد و هرگز راه اختلاف و تنازع نپوييد كه در اثر تفرقه ترسناك و ضعيف شده و قدرت و عظمت شما نابود خواهد شد، بلكه همه بايد يكدل، پايدار و صبور باشيد، كه خدا هميشه با صابران است. (46) و شما مؤمنان مانند آن كسان (يعنى كافران) نباشيد كه براى هوس و غرور و ريا و تظاهر از ديار خويش خارج شدند و از راه خدا منع مىكنند. و (بترسند كه) علم خدا به هر چه كنند محيط است. (47) و (ياد آر) آن گاه كه شيطان كردار (زشت) آنان را در نظرشان زيبا نمود و گفت: امروز احدى از مردم بر شما غالب نخواهد گشت و من هنگام سختى يار و فريادرس شما خواهم بود (و بدين سخنان كفار قريش را مغرور كرد) تا آن گاه كه دو سپاه (اسلام و كفر) روبرو شدند شيطان پاى به فرار گذاشت و گفت كه من از شما بيزارم، من قوايى (از فرشتگان آسمان) مىبينم كه شما نمىبينيد و من از خدا مىترسم، و عقاب خداوند بسيار سخت است. (48) و (ياد آر) آن گاه كه منافقان و بيماردلان با هم مىگفتند كه اين مسلمين به دين خود مغرور و فريفتهاند، و حال آنكه هر كس بر خدا توكل كند خدا غالب مقتدر و داناست. (49) و اگر بنگرى سختى حال كافران را هنگامى كه فرشتگان جان آنها را مىگيرند و بر روى و پشت آنها مىزنند و (مىگويند) بچشيد طعم عذاب سوزنده را! (50) اين عقوبت اعمال زشتى است كه به دست خويش فرستاديد و خدا به هيچ يك از بندگان هرگز كمترين ستم نخواهد كرد. (51) همان طور كه خوى فرعونيان و كافران پيش از زمان آنها بر اين بود كه به آيات خدا كافر شدند، خدا هم آنان را به كيفر گناهانشان بگرفت، كه همانا خدا توانا و سختكيفر است. (52)