و (اى مؤمنان) بدانيد كه هر چه غنيمت و فايده بريد خمس آن خاص خدا و رسول و خويشان او و يتيمان و فقيران و در راه سفر ماندگان (از خاندان او) است، اگر به خدا و به آنچه بر بنده خود (محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلم) در روز فرقان، روزى كه دو سپاه (اسلام و كفر در جنگ بدر) روبرو شدند نازل كردهايم ايمان آوردهايد، و خدا بر هر چيز تواناست. (41) همان زمانى كه سپاه شما در وادى نزديك و دشمن به مكانى دور (از شهر مدينه) بود و آن كاروان (تجارى ابو سفيان) فرو دست شما قرار داشتند، و اگر اين كارزار به وعده و قرار شما با دشمن مقرر مىشد در وعدهگاه (از خوف و انديشه در جنگ) اختلاف مىكرديد ليكن براى آنكه حكم ازلى و قضاى حتمى را كه خدا مقدر فرموده اجرا سازد (اين رويارويى رخ داد) تا هر كه هلاك شدنى است بعد از اتمام حجت هلاك شود و هر كه لايق حيات ابدى است به اتمام حجت به حيات ابدى رسد و همانا خدا شنوا و داناست. (42) و (ياد آر اى رسول) آن گاه كه خدا دشمنانت را در خواب به تو اندك نشان داد (تا قويدل باشى) و اگر سپاه دشمن را بسيار به چشم تو نشان داده بود (شما مسلمانان) كاملا هراسان و بد دل شده و در امر (رفتن به جنگ) جدل و مخالفت مىكرديد، ليكن خدا (شما را از آسيب دشمن) به سلامت داشت، كه او دانا و متصرف در انديشههاى درونى دلهاى خلق است. (43) و (ياد آر) زمانى كه خدا دشمنان را هنگامى كه مقابل شديد در چشم شما كم نمودار كرد (تا از آنها نينديشيد) و شما را نيز در چشم دشمن كم نمود (تا تجهيز كامل نكنند) تا خداوند آن را كه در قضاى حتمى خود مقدر نموده (يعنى غلبه اسلام) اجرا فرمايد، و به سوى اوست بازگشت امور. (44) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هر گاه با فوجى (از دشمن) مقابل شديد پايدارى كنيد و خدا را پيوسته ياد آريد، باشد كه فيروزمند و فاتح گرديد. (45)