و آنها چه كردند كه خدا عذابشان نكند؟! در صورتى كه راه مسجد الحرام را (به روى بندگان خدا) مىبندند و آنها سرپرستان (شايسته توليت) آن نيستند، سرپرستان آن به جز اهل تقوا نباشند، ليكن اكثر مردم آگاه نيستند. (34) و نماز آنها در خانه كعبه جز صفير و كفزدنى (كه خلق را از خانه خدا منع مىكند) چيزى ديگر نيست، پس (در آخرت به آنها خطاب شود) بچشيد طعم عذاب را به كيفر آنكه به خدا كافر بوديد. (35) كافران اموالشان را انفاق مىكنند براى اين مقصود كه راه خدا را ببندند پس به زودى مالهايشان بر سر اين خيال باطل برود و حسرتش بر دل آنها بماند و آن گاه مغلوب نيز خواهند شد، و كافران را به سوى جهنم جمعا رهسپار سازند. (36) تا آنكه خدا پليد را از پاكيزه جدا سازد و پليدان را بعضى با بعضى ديگر درآميزد و با هم گرد آورد آن گاه همه را در آتش دوزخ افكند، كه آنها زيانكاران عالمند. (37) (اى رسول ما) كافران را بگو كه اگر (از كفر خود) دست كشيده و به راه ايمان بازآيند هر چه از پيش كردهاند بخشيده شود، و اگر باز (به كفر و عصيان) روى آرند سنّت الهى درباره پيشينيان درگذشته است (يعنى حكم ازلى بر اين قرار گرفته كه مؤمنان را عزيز و بهشتى كند و كافران را ذليل و دوزخى گرداند). (38) و (اى مؤمنان) با كافران بجنگيد تا ديگر فتنه و فسادى نماند و آيين همه دين خدا گردد، و چنانچه دست (از كفر) كشيدند خدا به اعمالشان بيناست. (39) و اگر پشت كردند، پس بدانيد كه البته خدا يار شماست، كه بهترين يار و بهترين ياور است. (40)