و اگر دشمنان به فكر فريب دادن تو باشند البته خدا تو را كفايت خواهد كرد، اوست كه به نصرت خود و يارى مؤمنان تو را مؤيّد و منصور گردانيد. (62) و الفت داد دلهاى مؤمنان را، دلهايى كه اگر تو با تمام ثروت روى زمين مىخواستى ميان آنها الفت دهى نتوانستى، ليكن خدا تأليف قلوب آنها كرد كه او مقتدر و داناست. (63) اى رسول، خدا تو را كفايت است و مؤمنانى كه پيروان تواند. (64) اى رسول، مؤمنان را بر جنگ ترغيب كن كه اگر بيست نفر از شما صبور و پايدار باشند بر دويست نفر غالب خواهند شد و اگر صد نفر بوده بر هزار نفر از كافران غلبه خواهند كرد، زيرا آنها گروهى بىدانشند. (65) اكنون (پس از جنگ بدر) خدا بر شما تخفيف داد و معلوم كرد كه در شما ضعف (ايمان) راه يافته، پس اگر صد نفر از شما صبور و پايدار باشند بر دويست نفر و اگر هزار، بر دو هزار آنان به اذن خدا غالب خواهند شد، و خدا با صابران است. (66) هيچ پيغمبرى را روا نباشد كه اسيران جنگى بگيرد (تا از آنان فدا گرفته و آنان را رها كند) مگر تا زمانى كه خون (ناپاكان را) در زمين بسيار بريزد. شما (اى اصحاب رسول) متاع دنيا را مىخواهيد و خدا آخرت را مىخواهد، و خدا مقتدر و كارش همه از روى حكمت است. (67) اگر نبود حكم سابق از خدا (كه بر پيغمبر اسلام فدا و غنايم را روا دانست) همانا در آنچه (از آن اسيران) گرفتيد به شما عذاب سخت رسيده بود. (68) پس اكنون از هر چه غنيمت گرفتيد بخوريد حلال و گواراى شما باد، و خداترس و پرهيزكار باشيد، كه خدا آمرزنده و مهربان است. (69)