اى رسول، به اسيرانى كه در دست شما مسلميناند بگو كه اگر خدا در دل شما خير و هدايتى مشاهده كند (و ايمان آريد) در مقابل آنچه از شما گرفته شده بهتر از آن را عطا مىكند و از گناهان شما مىگذرد كه خدا آمرزنده و مهربان است. (70) و اگر قصد خيانت با تو دارند پيش از اين با خدا هم خيانت كردند و خدا (تو را) بر آنها تمكين و تسلط داد و خدا دانا و درستكار است. (71) آنان كه به خدا ايمان آوردند و از وطن خود هجرت نمودند و در راه خدا با مال و جانشان كوشش و فداكارى كردند (يعنى مهاجرين مكه) و هم آنان كه (به مهاجرين) منزل دادند و يارى كردند (يعنى انصار مدينه) آنها دوستدار و مددكار يكديگرند و آنهايى كه ايمان آوردهاند ليكن مهاجرت نكردهاند هرگز شما دوستدار و طرفدار آنها نباشيد تا وقتى كه هجرت گزينند، ولى اگر از شما در كار دين و پيشرفت اسلام مدد خواستند بر شماست كه آنها را يارى كنيد مگر آنكه با قومى كه با شما عهد و پيمان (مسالمت) بستهاند به خصومت برخيزند. و خدا به هر چه مىكنيد بيناست. (72) آنان كه كافر شدند نيز دوستدار و مددكار يكديگرند و شما مسلمين اگر آن را (كه خدا دستور داده از اتفاق و اخوت و غيره) كار نبنديد همانا فتنه و فسادى بزرگ روى زمين رخ خواهد داد. (73) و آنان كه ايمان آوردند و هجرت گزيدند و در راه خدا كوشش و جانفشانى كردند و هم آنان كه (مهاجران را با فداكارى) منزل دادند و يارى كردند آنها به حقيقت اهل ايمانند و هم آمرزش خدا و روزى نيكوى بهشتى مخصوص آنهاست. (74) و آنان كه بعد از شما ايمان آوردند و (يا بعد از صلح حديبيه) هجرت گزيدند و به اتفاق شما جهاد كردند آنها نيز از شما مؤمنان هستند، و ارث مراتب خويشاوندان در كتاب خدا بعضى بر بعض ديگر مقدم شده [يعنى قانون ارث بردن برادران دينى از يكديگر، نسخ شده است. (م)]، كه خدا به هر چيز داناست. (75)