پروردگارشان آنان را به رحمت بىمنتهاى خود و به مقام رضا و خشنودى خويش و به بهشتهايى كه در آنجا آنها را نعمت جاودانى است بشارت دهد. (21) در آن بهشت ابدى هميشه متنعّم خواهند بود، كه نزد خدا پاداشى بزرگ است. (22) اى اهل ايمان، شما پدران و برادران خود را نبايد دوست بگيريد اگر كه آنها كفر را بر ايمان بگزينند، و هر كس از شما آنان را دوست گيرد چنين كسانى بىشك ستمكارند. (23) (اى رسول ما امت را) بگو كه اگر شما پدران و پسران و برادران و زنان و خويشاوندان خود و اموالى كه جمع آوردهايد و مال التجارهاى كه از كسادى آن بيمناكيد و منازلى را كه به آن دل خوش داشتهايد بيش از خدا و رسول و جهاد در راه او دوست مىداريد منتظر باشيد تا خدا امر خود را جارى سازد (و اسلام را بر كفر غالب و فاتح گرداند و شما دنياطلبان بدكار از فعل خود پشيمان و زيانكار شويد) و خدا فسّاق و بدكاران را هدايت نخواهد كرد. (24) همانا خدا شما مسلمين را در مواقعى بسيار يارى كرد و نيز در جنگ حنين كه فريفته و مغرور بسيارى لشكر اسلام شديد و آن لشكر زياد اصلا به كار شما نيامد و زمين بدان فراخى بر شما تنگ شد تا آنكه همه رو به فرار نهاديد. (25) آن گاه خدا وقار و سكينه خود را (يعنى شكوه و سطوت و جلال ربّانى را) بر رسول خود و بر مؤمنان نازل فرمود و لشكرهايى (از فرشتگان) كه شما نمىديديد (به مدد شما) فرستاد و كافران را (پس از آنكه غالب و قاهر بودند) به عذاب و ذلّت افكند، و اين است كيفر كافران. (26)