كافران مىخواهند كه نور خدا را با دهانشان (به نَفَس تيره و گفتار جاهلانه خود) خاموش كنند و خدا نگذارد تا آنكه نور خود را در منتهاى ظهور و حد اعلاى كمال برساند هر چند كافران ناراضى و مخالف باشند. (32) اوست خدايى كه رسول خود را به هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان عالم تسلط و برترى دهد هر چند مشركان ناراضى و مخالف باشند. (33) اى اهل ايمان، بسيارى از علماء و راهبان (يهود و نصارى) اموال مردم را به باطل طعمه خود مىكنند و (خلق را) از راه خدا منع مىكنند و كسانى كه طلا و نقره را گنجينه و ذخيره مىكنند و در راه خدا انفاق نمىكنند آنها را به عذابى دردناك بشارت ده. (34) روزى كه آن طلا و نقره ذخائرشان در آتش دوزخ گداخته شود و پيشانى و پشت و پهلوى آنها را به آن داغ كنند (و فرشتگان عذاب به آنها گويند) اين است نتيجه آنچه بر خود ذخيره كرديد، اكنون بچشيد (آتش حسرت و عذاب) همان سيم و زرى كه اندوخته مىكرديد. (35) همانا عدد ماههاى سال نزد خدا در كتاب (تكوين و تشريع) خدا دوازده ماه است از آن روزى كه خدا آسمان و زمين را بيافريد و از آن دوازده ماه چهار ماه ماههاى حرام است (نزد اكثر مفسرين آن چهار ماه ذيقعده و ذيحجه و محرم و رجب است) اين است دين استوار و محكم، پس در آن ماهها ظلم و ستم (به جنگ و خونريزى) در حق خود و يكديگر مكنيد و متفقا همه با مشركان قتال و كارزار كنيد چنان كه مشركان نيز همه متّفقا با شما به جنگ و خصومت برمىخيزند و بدانيد كه خدا با اهل تقواست. (36)