و (گروهى ديگر از منافقانند) آنان كه مسجدى براى زيان به اسلام برپا كردند و مقصودشان كفر و عناد و تفرقه كلمه بين مسلمين و ساختن كمينگاهى براى دشمنان ديرينه خدا و رسول بود، و با اين همه قسمهاى مؤكّد ياد مىكنند كه ما جز قصد خير غرضى نداريم، و خدا گواهى مىدهد كه محققا دروغ مىگويند. (107) تو (اى رسول ما) هرگز در مسجد آنها (به نماز) مايست كه همان مسجد (قبا) كه بنيانش از اول بر پايه تقواى محكم بنا گرديده سزاوارتر است به اينكه در آن اقامه نماز كنى، كه در آن مسجد مردان پاكى كه مشتاق تهذيب نفوس خودند درآيند، و خدا مردان پاك مهذّب را دوست مىدارد. (108) آيا كسى كه مسجدى به نيت تقوا تأسيس كرده و رضاى حق را طالب است مانند كسى است كه بنايى سازد بر پايه سستى در كنار مسيل (لبه پرتگاه دوزخ) كه زود به ويرانى كشد و عاقبت او را به آتش دوزخ درافكند؟! و خدا هرگز ستمكاران را هدايت نخواهد فرمود. (109) بنيانى كه آنها بنا كردند دلهاى ايشان را هميشه به حيرت و شك و ريب افكند تا آنكه از آن دل بركنند، و خدا دانا و حكيم است. (110) همانا خدا جان و مال اهل ايمان را به بهاى بهشت خريدارى كرده، آنها در راه خدا جهاد مىكنند پس (دشمنان دين را) به قتل مىرسانند و (يا خود) كشته مىشوند، اين وعده قطعى است بر خدا و عهدى است كه در تورات و انجيل و قرآن ياد فرموده، و از خدا با وفاتر به عهد كيست؟ پس از اين معاملهاى كه كرديد بسى شاد باشيد كه اين به حقيقت سعادت و فيروزى بزرگ است. (111)