و آنان كه سبقت به ايمان گرفتند از مهاجر و انصار (و در دين ثابت ماندند) و آنان كه به نيكى پيروى آنان كردند، خدا از آنها خشنود است و آنها از خدا خشنودند، و خدا براى همه آنها بهشتهايى كه از زير درختان آنها نهرها جارى است مهيا ساخته كه در آن بهشت تا ابد متنعّم باشند، اين به حقيقت سعادت بزرگ است. (100) و بعضى از اعراب باديهنشين اطراف شما (اطراف مدينه) منافقند و بعضى اهل شهر مدينه هم منافق و بر نفاق ماهر و ثابتند كه تو از آنها آگاه نيستى، ما از آنها آگاهيم، آنان را دو بار عذاب خواهيم كرد (در دنيا قبل از مرگ و در برزخ بعد از مرگ) و عاقبت هم به عذاب سخت ابدى دوزخ بازگردانيده مىشوند. (101) و بعضى ديگر از آنها به گناهان خود اعتراف كردند كه عمل صالح و فعل قبيح هر دو به جاى آوردند، اميد باشد كه خداوند توبه آنان بپذيرد كه البته خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (102) تو از اموال مؤمنان صدقات را دريافت دار كه بدان صدقات نفوس آنها را پاك و پاكيزه مىسازى و رشد و بركت مىدهى، و آنها را به دعاى خير ياد كن كه دعاى تو در حق آنان موجب تسلّى خاطر آنها شود و خدا شنوا و داناست. (103) آيا مؤمنان هنوز ندانستهاند كه محققا خداست كه توبه بندگان را مىپذيرد و صدقه آنها را قبول مىفرمايد و خداست كه بسيار توبه پذير و بر خلق مهربان است؟ (104) و بگو كه هر عمل كنيد خدا آن عمل را مىبيند و هم رسول و مؤمنان بر آن آگاه مىشوند، آن گاه به سوى خدايى كه داناى عوالم غيب و شهود است بازگردانيده شويد و او شما را به كردارتان واقف سازد. (105) و برخى ديگر (از گناهكاران) آنهايى هستند كه كارشان بر مشيّت خدا موقوف است يا آنان را عذاب كنيد و يا از گناهشان درگذرد، و خدا دانا و حكيم است. (106)