وقتى كه شما (از جنگ سالم و فاتح) به سوى آنها بر مىگرديد آنها به عذرهاى بىجا مىپردازند، به آنها پاسخ ده كه ما هرگز به اين عذر تراشىها تصديق شما نكنيم، بىشك خدا حقيقت حال شما را بر ما روشن گردانيد، و به زودى خدا و رسولش كردار شما را ديده، آن گاه به سوى خدايى كه داناى غيبت و شهود است بازتان گردانند پس شما را به كردارتان واقف كند. (94) چون شما به سوى آنها بازگرديد قسمهاى مؤكّد به خدا براى شما ياد كنند كه از آنها چشمپوشى كنيد. از آنها اعراض كنيد كه مردمى پليدند و به كيفر كردار خود به آتش دوزخ مأوى خواهند يافت. (95) (آن مردم منافق) براى اينكه شما از آنها راضى شويد قسمها ياد مىكنند، پس اگر شما مؤمنان هم از آنها راضى شويد خدا هرگز از آن گروه فاسق راضى نخواهد شد. (96) اعراب باديهنشين در كفر و نفاق از ديگران سختتر و به جهل و نادانى احكام خدا كه بر رسولش فرستاده سزاوارترند، و خدا دانا و حكيم است. (97) و برخى از اعراب باديهنشين مخارجى را كه (در راه جهاد دين) مىكنند بر خود ضرر و زيانى مىپندارند و براى شما مسلمين مترصد حوادث و عواقب ناگوارند و حال آنكه عواقب و حوادث بد بر خود آنها خواهد بود و خدا شنوا و داناست. (98) و برخى ديگر از همان اعراب باديهنشين ايمان واقعى به خدا و قيامت آورده و آنچه را در راه خدا انفاق مىكنند موجب تقرب نزد خدا و دعاى خير رسول دانند، آرى آگاه شويد كه انفاق آنها موجب قربشان به خداست، و البته خدا آنان را در (سراى) رحمت خود داخل مىگرداند، كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (99)