بدان راضى بودند كه با زنان و كودكان و عجزه در خانه بنشينند (و به جهاد حاضر نشوند)، و دلهاى آنها نقش كفر و ظلمت گرفته و ديگر هيچ درك حقايق نكنند. (87) اما رسول و مؤمنان اصحابش به مال و جانشان در راه خدا جهاد كردند و آنهايند كه همه خيرات و نيكوييها (ى دو عالم) مخصوص آنهاست و هم آنان سعادتمندان عالمند. (88) خدا بر آنها باغهايى كه به زير درختانش نهرها جارى است مهيا فرموده كه در آن تا ابد متنعّم باشند و اين به حقيقت سعادت و فيروزى بزرگ است. (89) و گروهى از اعراب باديه (نزد تو) آمده و عذر مىآورند كه اجازه معافى از جهاد يابند و نيز گروهى كه تكذيب خدا و رسول را كرده (بدون هيچ عذرى) از جهاد بازنشستند، به زودى كافران از اين دو طايفه را عذابى دردناك خواهد رسيد. (90) بر ناتوانان و بيماران و فقيران كه خرج سفر (و نفقه عيال خود را) ندارند گناهى بر ترك جهاد نيست هر گاه كه با خدا و رسول او خيرخواهى و اخلاص ورزند (كه اين كار نيكوست و) بر نيكوكاران عالم از هيچ راه حرج و زحمتى نيست و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (91) و همچنين بر آن مؤمنانى كه چون مهياى جهاد شده و نزد تو آيند كه زاد و لوازم سفر آنها را مهيا سازى و تو پاسخ دهى كه من مالى كه به شما مساعدت كنم ندارم برمىگردند در حالى كه از شدت حزن اشك از چشمانشان جارى است كه چرا نمىتوانند مخارج سفر خود فراهم سازند (بر آنها هم حرج و گناهى بر ترك جهاد نيست). (92) منحصرا گناه و عقوبت آنها راست كه با وجود تمكن و دارايى از تو رخصت معافيت از جنگ مىطلبند و خوش دارند كه با بازماندگان (يعنى زنان و كودكان) در خانه بنشينند (و به جهاد حاضر نشوند) و خدا بر دل آنها نقش كفر و ظلمت زده به طورى كه هيچ درك نكنند. (93)