و هيچ جنبنده در زمين نيست جز آنكه روزيش بر خداست و خدا قرارگاه (منزل دائمى) و آرامشگاه (جاى موقت) او را مىداند، و همه احوال خلق در دفتر علم ازلى خدا ثبت است. (6) و اوست خدايى كه آسمانها و زمين را در فاصله شش روز آفريد و عرش با عظمت او (شايد يك معنى عرش كه روح و حقيقت انسان است اينجا مراد باشد) بر آب قرار داشت (شايد مراد از آب علم باشد) تا شما را بيازمايد كه عمل كدام يك از شما نيكوتر است. و محققا اگر به اين مردم بگويى كه پس از مرگ زنده خواهيد شد، همانا كافران خواهند گفت كه اين سخن را هرگز حقيقتى جز سحر آشكار نيست. (7) و اگر ما عذاب را از آن منكران معاد تا وقت معين (هنگام مرگ) به تعويق اندازيم آنها گويند: چه موجب تأخير عذاب شده؟ آگه باشند كه چون هنگام عذاب برسد هرگز از آنان بازگردانده نشود و آنچه بدان تمسخر مىكردند سخت آنان را فرا گيرد. (8) و اگر ما بشر را به نعمت و رحمتى برخوردار كنيم، سپس (چون كفران كرد) آن نعمت را از او بازگيريم او سخت به خوى نوميدى و كفران درافتد. (9) و اگر آدمى را به نعمتى پس از محنتى كه به او رسيده باشد رسانيم (مغرور و غافل شود و) گويد كه ديگر روزگار زحمت و رنج من سرآمده، سرگرم شادمانى و مفاخرت گردد. (10) مگر آنان كه داراى ملكه صبر و عمل صالحند كه بر آنها آمرزش حق و اجرى بزرگ است. (11) (اى رسول ما) مبادا بعض آياتى را كه به تو وحى شده (درباره كافران به ملاحظاتى) تبليغ نكنى و از قول مخالفانت كه مىگويند (اگر اين مرد پيغمبر است) چرا گنج و مالى ندارد و يا فرشته آسمان همراه او نيست دلتنگ شوى، كه وظيفه تو تنها نصيحت و اندرز خلق است، و حاكم و نگهبان هر چيز خداست. (12)