فرعون پيروان خود را در قيامت پيشوايى كند و آنها را (با خود) به آتش دوزخ در افكند، كه بسيار بد ورودگاه و منزلگاهى است. (98) و فرعونيان را در اين جهان بد لعنتى در پى است و آن بد عطا و بخششى است. (99) (اى رسول ما) اين بعضى از اخبار ديار ستمكاران است كه بر تو حكايت مىكنيم كه برخى از آن ديار هنوز معمور است و برخى ديگر شهرها داس مرگ اهلش را درو كرد. (100) و آنها كه به هلاكت رسيدند نه ما بر آنها بلكه خود بر خويشتن ستم كردند و هنگامى كه امر (قهر) خداى تو بر هلاكشان در رسيد همه خدايان باطلى كه غير خدا مىپرستيدند هيچ دفع هلاكت از آنان ننمودند و جز بر خسران و تباهى آنها نيفزودند. (101) و اين گونه است مؤاخذه پروردگارت هر گاه بخواهد ديار ستمكاران را ويران كند، كه انتقام و مؤاخذه خدا بسيار دردناك و شديد است. (102) همانا در اين هلاك بدكاران آيت و عبرتى است بر آن كس كه از عذاب روز محشر بترسد كه روز محشر روزى است كه همه خلق را در آن جمع آورند و آن روز، روز حضور همگان است. (103) و ما آن روز را به تأخير نيفكنيم جز تا وقتى كه (در علم ما) معين است. (104) در آن روز كه فرا رسد هيچ كس جز به فرمان خدا سخن نگويد، پس برخى شقى و بد روزگارند و بعضى سعيد و خوشوقت. (105) اما اهل شقاوت همه در آتش دوزخند در حالى كه سخت آه و ناله حسرت و عربده مىكشند. (106) آنها در آتش دوزخ تا آسمان و زمين باقى است مخلّدند مگر آنچه مشيّت پروردگار تو باشد، كه البته خدا هر چه خواهد مىكند. (107) و اما اهل سعادت هم تمام در بهشت ابد تا آسمان و زمين باقى است مخلّدند مگر آنچه مشيّت پروردگار تو باشد، كه عطايى ابدى و نامقطوع است. (108)