و چون كفار را گويند: پيروى از شريعت و كتابى كه خدا فرستاده كنيد، پاسخ دهند كه ما پيرو كيش پدران خود خواهيم بود. آيا بايست آنها تابع پدران باشند گر چه آن پدران بىعقل و نادان بوده و هرگز به حق و راستى راه نيافته باشند؟ (170) و مثل كافران (در شنيدن سخن انبياء و درك نكردن معناى آن) چون حيوانى است كه آوازش كنند و او از آن آواز (معنايى درك نكرده و) جز صدايى نشنود، كفّار هم (از شنيدن و ديدن حق) كر و گنگ و كورند، زيرا تعقل نمىكنند. (171) اى اهل ايمان، روزى حلال و پاكيزهاى كه ما نصيب شما كردهايم بخوريد و شكر خدا به جاى آريد اگر شما خالص خدا را مىپرستيد. (172) به تحقيق، خدا حرام گردانيد بر شما مردار و خون و گوشت خوك را و آنچه را كه به اسم غير خدا كشته باشند، پس هر كس كه به خوردن آنها محتاج و مضطر شود در صورتى كه به آن تمايل نداشته و (از اندازه رمق) تجاوز نكند گناهى بر او نخواهد بود (كه به قدر احتياج صرف كند كه) محققا خدا آمرزنده و مهربان است. (173) آنان كه پنهان دارند آياتى از كتاب آسمانى را كه خدا فرستاده بود و آن را به بهاى اندك فروشند، جز آتش جهنّم در شكم نمىبرند و در قيامت خدا با آنها سخن نگويد و (از پليدى عصيان) پاكشان نگرداند، و هم آنان را در قيامت عذابى دردناك خواهد بود. (174) آنها همان گروهند كه اختيار كردند گمراهى را به جاى هدايت، و عذاب را به جاى آمرزش، پس چقدر بر آتش جهنم سخت جان و پرطاقتند! (175) اين عذاب از آن روست كه خدا كتاب آسمانى را به راستى فرستاد و گروهى كه در آن اختلاف و مكابره كردند در اختلافى دور (از حق) خواهند بود. (176)