آنان كه قرآن را (به ميل خود و غرض فاسد خويش) جزء جزء و پاره پاره كردند (بعضى را قبول و بعضى را رد كردند). (91) قسم به خداى تو كه از همه آنها سخت مؤاخذه خواهيم كرد. (92) از آنچه مىكردهاند. (93) پس تو آشكارا آنچه مأمورى (به خلق) برسان و از مشركان روى بگردان. (94) همانا ما تو را از شر استهزا كنندگان محفوظ نموديم. (95) آنان كه با خداى يكتا خدايى ديگر قرار دهند، پس به زودى خواهند دانست. (96) و ما محققا مىدانيم كه تو از آنچه امت (در طعنه و تكذيب تو) مىگويند سخت دلتنگ مىشوى. (97) پس به ذكر اوصاف كمال پروردگارت تسبيح گو و از نمازگزاران باش (تا به ياد خدا شاد خاطر شوى). (98) و دايم به پرستش خداى خود مشغول باش تا يقين (ساعت مرگ و هنگام لقاى ما) بر تو فرا رسد. (99) 16- سورة النحل به نام خداوند بخشنده مهربان فرمان خدا (به ظهور قيامت و يا به عذاب شمشير بر مشركان) به زودى فرا مىرسد پس (هان اى كافران، شما به تمسخر و هزل) تقاضاى تعجيل آن مكنيد، خداى يكتا متعالى و منزه از شرك مشركان است. (1) خدا فرشتگان را با روح به امر خود بر هر يك از بندگان كه خواهد مىفرستد كه خلق را (اندرز داده و از عقوبت شرك به خدا) بترسانيد (و به بندگان بفهمانيد) كه خدايى جز من نيست، پس از من بترسيد. (2) خدا آسمانها و زمين را به حق (و براى غرضى محقق و حكمتى بزرگ) آفريد، او از آنچه مشركان شرك آرند متعالى و منزه است. (3) خدا انسان را از آب نطفهاى (بى قدر و ضعيف) بيافريد، آن گاه او (اصل خلقت خود را فراموش كرده و با خالق) آشكارا به خصومت مىخيزد. (4) و چهارپايان را خلقت كرد كه به (موى و پشم) آنها گرم مىشويد و از آنها فوايد بسيار ديگر برده و از (شير و گوشت) آنها غذاى مأكول مىسازيد. (5) و هنگامى كه آنها را شبانگاه از چرا برمىگردانيد يا صبحگاه به چرا بيرون مىبريد زيب و افتخار شما باشند. (6)