و بارهاى شما را (به آسانى) از شهرى به شهر ديگر برند كه خود شما (بدون بار) جز با مشقّت بسيار بدان جا نتوانيد رسيد (چه رسد با بار)؛ راستى كه پروردگار شما رئوف و مهربان است. (7) و اسبان و استران و خران را براى سوارى و تجمّل شما آفريد و چيز ديگرى هم كه شما هنوز نمىدانيد (براى سوارى شما) خواهد آفريد. (8) و بر خداست بيان راه عدل و راستى، و بعضى راهها جور و ناراستى است. و اگر خدا مىخواست (بدون آزمايش بلكه به جبر) شما را همگى به راه هدايت (و جنّت) مىكشيد (ليكن اين خلاف مصلحت و نظام الهى است). (9) اوست خدايى كه آب باران را از آسمان فرو فرستاد كه هم از آن مىآشاميد و هم درخت و گياه از آن مىرويد كه به ميوه آن شما، و به برگش حيوانات شما، برخوردار مىشويد. (10) و هم زراعتهاى شما را از آن آب باران بروياند و درختان زيتون و خرما و انگور و از هر گونه ميوه بپرورد؛ همانا در اين كار آيت و نشانهاى (از رحمت و قدرت الهى) براى اهل فكرت پديدار است. (11) و هم شب و روز و خورشيد و ماه را براى زندگانى شما در گردون مسخر ساخت، و ستارگان آسمان هم به فرمان او مسخرند؛ همانا در اين كار آيتها و نشانههايى (از قدرت خدا) براى اهل خرد پديدار است. (12) و نيز آنچه در زمين براى شما آفريد و به انواع گوناگون و اشكال رنگارنگ در آورد (همه را مسخر شما كرد)؛ همانا در اين كار هم آيت و نشانهاى (از الهيت) بر مردم هشيار پديدار است. (13) و هم او خدايى است كه دريا را براى شما مسخر كرد تا از گوشت تر و تازه (ماهيان حلال) آن تغذيه كنيد و از زيورهاى آن (مانند درّ و مرجان) استخراج كرده و تن را بياراييد، و كشتىها را در آن روان بينى كه سينه آب را مىشكافند (تا به تجارت و سفر رفته) و تا از فضل خدا روزى طلبيد، و باشد كه شكر خدا به جاى آريد. (14)