و نيز كوههاى بزرگ را در زمين بنهاد تا زمين شما را به لرزه و اضطراب نيفكند و نهرها جارى كرد و راهها پديدار ساخت تا مگر هدايت شويد. (15) و نشانههايى (در زمين مانند كوهها و درياها و رودها و جنگلها مقرر داشت)* و آنان به ستارگان (در شبها) هدايت يابند. (16) آيا آن خدايى كه خلق مىكند مانند آن كس (از فراعنه و بتان) است كه هيچ چيز در عالم خلق نمىكند؟ آيا متذكر و هوشيار نمىشويد؟ (17) و اگر بخواهيد كه نعمتهاى خدا را شماره كنيد هرگز نتوانيد، كه خدا در حق بندگان بسيار آمرزنده و مهربان است. (18) و خدا هر چه را پنهان و آشكار داريد به همه آگاه است. (19) و آنچه كه مشركان غير از خدا (چون بتها و فراعنه) به خدايى مىخوانند چيزى خلق نكنند و خود نيز مخلوقند. (20) اينها مرده و از حيات بىبهرهاند و هيچ حس و شعور ندارند كه در چه هنگام مبعوث مىشوند (و كه آنها را برمىانگيزد). (21) خداى شما خدايى يكتاست، و آنان كه به عالم آخرت ايمان ندارند (اگر هم به زبان گويند) به دل منكر (مبدأ متعال) اند و (از اطاعت حكم خدا) تكبر و سرپيچى مىكنند. (22) محققا خدا بر كارهاى باطن و ظاهر آنها آگاه است (و به كيفر اعمالشان مىرساند) كه او هرگز متكبران و گردنكشان را دوست نمىدارد. (23) و هر گاه به اين مردم (مستكبر) گفته شود كه خدايتان چه فرستاده؟ گويند: اين آيات همه افسانههاى پيشينيان است. (24) تا آنكه آنان (در نتيجه انكار روز قيامت) بار سنگين گناه خود را كاملا با برخى از بار گناه كسانى كه از جهل گمراهشان كردند به دوش نهند، (عاقلان) آگاه باشند كه آن بار وزر و گناه بسيار بد عاقبت است. (25) آن كافرانى كه پيش از اينان بودند نيز (مانند اينها) مكرها (براى پامال كردن حق) انديشيدند ليكن خدا بناى آنها را از پايه ويران كرد و سقف بر سرشان فرو ريخت و عذاب خدا از جايى كه نمىفهميدند آنها را فرا رسيد. (26)