مال و فرزندان زيب و زينت حيات دنياست و اعمال صالح كه (تا قيامت) باقى است نزد پروردگار از نظر ثواب بهتر و از نظر اميدمندى نيكوتر است. (46) و (ياد كن) روزى كه ما كوهها را به رفتار آريم و زمين را صاف و بدون پست و بلندى آشكارا ببينى و همه را (در صف محشر از قبرها) برانگيزيم و يكى را فرو نگذاريم. (47) و خلايق را در صفى بر خدا عرضه كنند (و به كافران گفته شود: ديديد) همان گونه كه اول بار شما را آفريديم باز به سوى ما باز آمديد، اما شما (به خيال باطل) پنداشتيد كه هرگز براى شما وعده گاهى نمىنهيم (و معادى در كار نيست). (48) و كتاب اعمال نيك و بد خلق را پيش نهند، آن گاه اهل عصيان را از آنچه در نامه عمل آنهاست ترسان و هراسان بينى در حالى كه (با خود) گويند: اى واى بر ما، اين چگونه كتابى است كه اعمال كوچك و بزرگ ما را سر مويى فرو نگذاشته جز آنكه همه را احصا كرده است؟! و در آن كتاب همه اعمال خود را حاضر بينند و خدا به هيچ كس ستم نخواهد كرد. (49) و (ياد آر) وقتى كه به فرشتگان فرمان داديم كه بر آدم همه سجده كنيد، و آنها تمام سر به سجده فرود آوردند جز شيطان كه از جنس جن (ديو) بود بدين جهت از طاعت خداى خود سرپيچيد، پس آيا (شما فرزندان آدم) مرا فراموش كرده و شيطان و فرزندانش را دوست خود مىگيريد در صورتى كه آنها شما را سخت دشمنند؟ ظالمان را (كه به جاى خدا شيطان را به طاعت برگزيدند) بسيار بد بدلى است. (50) من در وقت آفرينش آسمانها و زمين و يا خلقت خود اين مردم آنها را حاضر و گواه نساختم (و كمك از كسى نخواستم) و هرگز گمراه كنندگان را به مددكارى نگرفتم. (51) و (ياد آر) روزى كه خدا به كافران گويد: اكنون آنان را كه شريك من گمان داشتيد بخوانيد (تا به فرياد شما رسند)، آنها بخوانند و هيچ يك اجابت نكنند، و ميان همه آنها (يعنى مشركان و معبودانشان) جايگاهى سخت مهلك مقرر سازيم. (52) و آن گاه مردم بدكار آتش دوزخ را به چشم مشاهده كنند و بدانند كه در آن خواهند افتاد و از آن ابدا مفرّى ندارند. (53)