و ما او را از جانب راست (وادى مقدس) طور ندا كرديم و به مقام قرب خود براى استماع كلام خويش برگزيديم. (52) و از لطف و مرحمتى كه داشتيم برادرش هارون پيامبر را نيز (براى مشاركت و مساعدت او) به او عطا كرديم. (53) و ياد كن در كتاب خود شرح حال اسماعيل را كه بسيار در وعده صادق و رسول و پيغمبرى بزرگوار بود. (54) و هميشه اهل بيت خود را به اداى نماز و زكات امر مىكرد و او نزد خدايش بندهاى پسنديده بود. (55) و ياد كن در كتاب خود احوال ادريس را كه او شخصى بسيار راستگو و پيغمبرى عظيم الشأن بود. (56) و مقام او را بلند و مرتبهاش را رفيع گردانيديم. (57) اينان (كه از زكريا تا ادريس اوصافشان ياد شد) همان رسولانى هستند كه خدا از ميان همه اولاد آدم و اولاد آنان كه با نوح در كشتى نشانديم و اولاد ابراهيم و يعقوب و ديگر كسان كه هدايت كرده و برگزيديم، آنها را به لطف و انعام خود مخصوص گردانيد (و حال آنها در بندگى چنان است) كه هر گاه آيات خداى رحمن بر آنها تلاوت شود با گريه (شوق و محبت) روى اخلاص بر خاك نهند. (58) سپس جانشين آن مردم خداپرست قومى شدند كه نماز را ضايع گذارده و شهوتهاى نفس را پيروى كردند و اينها به زودى كيفر گمراهى را خواهند ديد. (59) مگر آن كس كه توبه كند و ايمان آرد و نيكوكار شود، كه آنان در اين صورت بىهيچ ستم به بهشت ابد داخل خواهند شد. (60) آن بهشتهاى عدنى كه خداى مهربان براى بندگان (صالح) خود در غيب اين جهان وعده فرمود، و البته وعده خدا يقين به انجام مىرسد. (61) در آن بهشت هرگز سخن لغوى نشنوند بلكه همه گفتارشان سلام (و ستايش يكديگر) است و در آنجا روزى آنها صبح و شام (بىهيچ رنج) به آنها مىرسد. (62) اين همان بهشتى است كه ما بندگان پاك متقى خود را بالخصوص وارث آن مىگردانيم. (63) و ما (رسولان و فرشتگان خدا) جز به امر خداى تو از عالم بالا نازل نمىشويم، اوست كه بر همه جهانهاى پيش رو و پشت سر ما و بين آنها هر چه هست به احاطه علمى آگاه است و پروردگارت هرگز چيزى را فراموش نخواهد كرد. (64)