همان خدايى كه آفريننده آسمانها و زمين است و هر چه بين آنهاست، پس بايد همان خداى يكتا را پرستش كنى و البته در راه بندگى او صبر و تحمل كن (كه اگر او را به خدايى نپرستى) آيا ديگرى را مانند او به نام خدا (يى لايق پرستش) خواهى يافت؟ (65) و انسان (بيچاره در امر معاد شك كند و) گويد: آيا چون من بميرم باز به زودى مرا از قبر بيرون آورده و زنده خواهند كرد؟! (66) آيا آدمى (براى ايمان به معاد) متذكر آن نمىشود كه اول كه هيچ محض و معدوم صرف بود ما او را ايجاد كرديم؟ (67) قسم به خداى تو كه البته آنها را با شياطين در قيامت محشور مىگردانيم، آن گاه همه را احضار خواهيم كرد تا گرد آتش جهنم به زانو درآيند. (68) سپس هر كه عتوّ و سركشى بر فرمان خداى مهربان بيشتر كرده يك يك را از هر فرقه بيرون آريم (تا به دوزخ درافكنيم). (69) آن گاه ما آنهايى را كه سزاوارتر به درآمدن به آتش دوزخند بهتر مىشناسيم. (70) و هيچ يك از شما (نوع بشر) باقى نماند جز آنكه به دوزخ وارد شود؛ اين حكم حتمى پروردگار توست. (71) پس از ورود همه در دوزخ، ما افرادى را كه خداترس و باتقوا بودهاند نجات خواهيم داد و ستمكاران را فرو گذاريم تا در آن آتش به زانو درافتند. (72) و هر گاه (در فضيلت مؤمن بر كافر) آيات واضحه ما بر مردم تلاوت شود كافران (غنى و متكبر) به مؤمنان (در مقام مفاخره) گويند: كدام يك از ما دو فرقه مقاماتمان بهتر و مجلس و انجمنمان نيكوتر خواهد بود؟ (73) در صورتى كه ما پيش از اين كافران چه گروههاى بسيارى را كه از اينها داراتر و خوشتر بودند همه را هلاك گردانيديم. (74) بگو كه هر كس كه به راه كفر و ضلالت رفت خداى مهربان به او مهلت مىدهد تا آن ساعت كه وعده عذاب را به چشم خود ببينند كه يا عذاب (قتل و اسيرى) چشد يا ساعت قيامت وى را فرا رسد، پس كافران به زودى خواهند دانست كه (از مؤمن و كافر) كدام يك روزگارش بدتر و سپاهش ضعيفتر است! (75) و خدا هدايت يافتگان را بر هدايت مىافزايد و اعمال صالحى كه (اجرش نعمت) ابدى است نزد پروردگار تو بهتر (از مال و جاه فانى دنيا) است هم از جهت ثواب الهى و هم از جهت حسن عاقبت اخروى. (76)