21- سورة الأنبياء به نام خداوند بخشنده مهربان روز حساب مردم بسيار نزديك شده و مردم سخت غافلند و اعراض مىكنند. (1) اين مردم غافل را هيچ پند و موعظه تازهاى از جانب پروردگارشان نيايد جز آنكه آن پند را شنيده و باز به بازى دنيا و لهو و لعب عمر مىگذرانند. (2) دلهاشان به لهو و بازيچه دنيا متوجه است؛ و مردم ستمكار پنهان و آهسته با يكديگر مىگويند: آيا اين شخص جز آن است كه بشرى مانند شماست؟ چرا شما كه مردمى بصير و دانا هستيد سحر او را مىپذيريد؟ (3) پيامبر گفت: خداى من هر حرفى كه خلق در آسمان و زمين گويند همه را مىداند، كه او خداى شنوا و داناست. (4) بلكه اين مردم (غافل نادان) گفتند كه سخنان قرآن خواب و خيالى بىاساس است، بلكه اين كلمات را خود فرابافته بلكه شاعر بزرگى است و گر نه بايد مانند پيغمبران گذشته آيت و معجزهاى براى ما بياورد. (5) پيش از اهل مكه هم ما اهل هر شهرى كه ايمان (به خدا و روز قيامت) نياوردند همه را هلاك كرديم آيا اهل مكه ايمان خواهند آورد؟ (6) و ما پيش از تو كسى را به رسالت نفرستاديم جز مردانى (پاك) را كه به آنها (هم مانند تو) وحى مىفرستاديم؛ شما اگر خود نمىدانيد برويد و از اهل ذكر (و دانشمندان امت) سؤال كنيد. (7) و ما پيغمبران را (چون فرشته) بدون بدن دنيوى قرار نداديم تا به غذا و طعام محتاج نباشند و در دنيا هم هميشه زنده نماندند. (8) آن گاه ما به وعدهاى كه به آنها داديم وفا كرديم و آنان را با هر كه خواستيم (از شر دشمنان) نجات داديم و مسرفان ظالم را هلاك گردانيديم. (9) همانا ما به سوى شما امت كتابى كه مايه شرافت و عزت شماست فرستاديم، آيا نبايد در اين كتاب بزرگ تعقل كرده و حقايق آن را فهم كنيد؟ (10)