اين (آثار قدرت) دليل است كه خدا حق است و هم او البته مردگان را زنده خواهد كرد و او محققا بر هر چيز تواناست. (6) و محققا ساعت قيامت بىهيچ شك بيايد و خدا به يقين مردگان را از قبرها برانگيزد. (7) و از مردم كس هست كه از روى جهل و گمراهى و بىهيچ هدايت و كتاب و حجت روشن در كار خدا جدل مىكند. (8) با تكبر و نخوت از حق اعراض كرده تا (خلق را) از راه خدا گمراه گرداند، چنين كسى را در دنيا ذلت و خوارى نصيب باشد و در آخرت عذاب آتش سوزانش خواهيم چشانيد. (9) اين عذاب آتش به سزاى همان اعمال زشتى است كه با دست خود پيش فرستادى و اين كه خدا هرگز كمترين ستم در حق بندگان نخواهد كرد. (10) و از مردم كس هست كه خدا را به زبان و به ظاهر مىپرستد (نه از باطن و حقيقت) از اين رو هر گاه خير و نعمتى به او رسد اطمينان خاطر پيدا كند و اگر آزمونى (از شر و فقر و آفتى) به او رسد (از دين خدا) رو بگرداند. چنين كس در دنيا و آخرت زيانكار است و اين (نفاق و دورويى) زيانى است كه بر همه كس آشكار است. (11) (اين كافر نگونبخت) خدا را رها كرده و چيزى را مىخواند (و مىپرستد) كه هيچ نفع و ضررى به حال او ندارد، و اين حقا همان گمراهى دور (از هر سعادت) است. (12) چيزى را كه به ضرر نزديكتر از نفع است مىخواند (و مىپرستد)، وى بسيار بد ياورى يافته و بسيار بد دمساز و پشتيبانى اختيار كرده است. (13) همانا خدا آنان را كه اهل ايمان و نيكوكارند داخل بهشتهايى كند كه زير درختانش نهرها جارى است، كه خدا هر چه اراده كند خواهد كرد. (14) آن كس كه پندارد خدا هرگز او را (يعنى رسولش را) در دنيا و آخرت يارى نخواهد كرد (و اينك نصرتهاى الهى را در حق او مىبيند) پس طنابى به سقف بندد و خود را از آن بياويزد تا خفه شود، آن گاه بنگرد كه آيا اين حيله و كيد او خشمش را از بين مىبرد؟ (15)