و به گفتار خوش و طريق خداى ستوده هدايت شوند. (24) آنان كه كافر شده و (مردم را) از راه خدا منع مىكنند و نيز از مسجد الحرامى كه (ما حرمت احكام) آن را براى اهل آن شهر و باديهنشينان يكسان قرار داديم مانع مىشوند، و هر كسى كه در آنجا اراده الحاد و تعدى كرده و (به خلق) ظلم و ستم كند همه را (به كيفر كفر و ظلمشان) از عذابى دردناك مىچشانيم. (25) و (ياد آر) آن گاه كه ما ابراهيم را در آن بيت الحرام تمكين داديم (و به او وحى كرديم) كه با من هيچ كس را شريك و انباز نگير و خانه مرا براى طواف حاجيان و نمازگزاران و ركوع و سجود كنندگان (از لوث بتان و بت پرستان) پاك و پاكيزه دار. (26) و در ميان مردم به (اداء مناسك) حج اعلام كن تا خلق پياده و سواره بر شتران لاغر اندام تيزرو از هر راه دور به سوى تو جمع آيند. (27) تا (در آنجا) بر سر منافع (دنيوى و اخروى بسيار) خود حضور يابند و نام خدا را در ايامى معين ياد كنند كه آنها را از حيوانات بهائم (يعنى شتر و گاو و گوسفند) روزى داده است. پس از آن تناول كرده و فقيران بيچاره را نيز (از قربانيها) طعام دهيد. (28) آن گاه بايد مناسك حج و حلق و تقصير را به جاى آرند (يعنى سر بتراشند و ناخن و موى بسترند تا از احرام به درآيند) و به هر نذر و عهدى كه (در حج) كردند (يا به هر پيمانى كه با خدا و خلق بستهاند) وفا كنند و طواف را گرد خانه عتيق (بيت الحرام كعبه) به جاى آرند. (29) اين است (احكام حج) و هر كس امورى را كه خدا حرمت نهاده بزرگ و محترم شمارد البته اين برايش نزد خدا بهتر خواهد بود. و چهارپايان غير آنچه تلاوت خواهد شد [در سوره مائده آيه 3 آمده است. (م)] همه براى شما حلال گرديد، پس از پليد حقيقى يعنى بتها اجتناب كنيد و نيز از قول باطل (مانند دروغ و شهادت ناحق و سخنان لهو و غنا) دورى گزينيد. (30)