و ما آب را به قدر معين از آسمان نازل و در زمين ساكن ساختيم و محققا بر بردن و نابود ساختن آن نيز قادريم. (18) آن گاه ما به آن آب براى شما باغها و نخلستانهاى خرما و انگور ايجاد كرديم كه شما را در آنها ميوههاى گوناگون بسيارى است كه از آن تناول مىكنيد. (19) و نيز درختى كه از طور سينا برآيد و روغن زيت بار آورد و نان خورش مردم گردد. (20) و بىشك براى شما در (مطالعه حال) چهارپايان و حيوانات اهلى عبرت خواهد بود كه از شير آنها به شما مىآشامانيم و در آنها براى شما منافع بسيارى است (مانند فرشها و لباسها و اثاثيه و باربرى و فوايد بسيار ديگر) و از گوشت آنها نيز تناول مىكنيد. (21) و بر آن چهارپايان و نيز بر كشتيها سوار مىشويد. (22) و همانا ما پيغمبر خود نوح را (به رسالت) به سوى امتش فرستاديم. نوح به قوم خود گفت كه خدا را پرستيد كه جز آن ذات يكتا شما را خدايى نيست، آيا شما مردم خداترس و باتقوا نمىشويد؟ (23) اشراف قوم او كه كافر شدند (به مردم) گفتند كه اين شخص جز آنكه بشرى است مانند شما كه مىخواهد بر شما برترى يابد فضيلت ديگرى ندارد و اگر خدا مىخواست (رسول بر بشر بفرستد) همانا از جنس فرشتگان مىفرستاد، ما اين سخنانى كه اين شخص مىگويد در ميان پدران پيشين خود هيچ نشنيدهايم. (24) اين شخص جز مردى ديوانه به شمار نيست، پس بايد تا مدتى با او (مدارا كنيد و) انتظار بريد (تا يا از مرض جنون بهبود يابد يا بميرد). (25) نوح عرض كرد: خدايا، تو مرا بر اينان كه تكذيب من كردند يارى فرما. (26) ما هم به او وحى كرديم كه در حضور ما و به وحى و دستور ما به ساختن كشتى پرداز، تا آن گاه كه فرمان (طوفان از جانب) ما آمد و آب از تنور فوران كرد پس در آن كشتى با خود از هر نوع جفتى (نر و ماده) همراه بر و اهل بيت خود را هم جز آن كس كه در علم ازلى ما هلاك او گذشته (يعنى زن و فرزند نااهلت را) تمام به كشتى بنشان، و به شفاعت ستمكاران با من سخن مگو، كه البته آنها بايد همه غرق شوند. (27)