23- سورة المؤمنون به نام خداوند بخشنده مهربان همانا اهل ايمان به فيروزى و رستگارى رسيدند. (1) آنان كه در نماز خود خاضع و خاشعند. (2) و آنان كه از لغو و سخن باطل اعراض و احتراز مىكنند. (3) و آنان كه زكات (مال خود را به فقرا) مىدهند. (4) و آنان كه فروج و اندامشان را از عمل حرام نگاه مىدارند. (5) مگر بر جفتهاشان (كه زنان عقدى آنها باشند) يا كنيزان ملكى متصرفى آنها كه هيچ گونه ملامتى (در مباشرت اين زنان) بر آنها نيست. (6) و كسى كه غير اين (زنان حلال) را به مباشرت طلبد البته چنين كسانى ستمكار و متعدى خواهند بود. (7) و آنان كه به امانتها و عهد و پيمان خود كاملا وفا مىكنند. (8) و آنان كه بر نمازهاشان (و همه اوقات و شرايط ظاهر و باطن نماز) محافظت دارند. (9) چنين كسان وارث (مقام عالى بهشت) اند. (10) كه بهشت فردوس ارث آن خوبان و منزلگاه ابدى آن پاكان است. (11) و همانا ما آدمى را از گل خالص آفريديم. (12) آن گاه او را نطفه گردانيده و در جاى استوار (صلب و رحم) قرار داديم. (13) آن گاه نطفه را علقه و علقه را گوشت پاره و باز آن گوشت را استخوان ساختيم و سپس بر استخوانها گوشت پوشانيديم (و پيكرى كامل كرديم) پس از آن (به دميدن روح پاك مجرد) خلقتى ديگرش انشا نموديم؛ آفرين بر (قدرت كامل) خداى كه بهترين آفرينندگان است. (14) باز شما آدميان همه خواهيد مرد. (15) و آن گاه روز قيامت به يقين تمام مبعوث خواهيد شد. (16) و همانا ما فوق شما (خاكيان) هفت آسمان (عالم پاك) را فراز يكديگر آفريديم و لحظهاى از توجه به خلق غافل نبوده و نخواهيم بود. (17)