و اگر ما با آنها مهربانى كرده و هر گونه الم و رنج و عذابى كه دارند برطرف سازيم آنها سختتر در طغيان و سركشى خود فرو مىروند. (75) و همانا ما آنها را به عذاب سخت گرفتار كرديم و باز آن كافران به تضرع و توبه و ناله رو به درگاه خداى خود نياوردند. (76) تا آنكه بر آنها درى از بلا و عذاب سخت گشوديم كه ديگر ناگاه در آن عذاب (از هر سو) نوميد شدند. (77) و اوست خدايى كه براى شما گوش و چشمها و قلبها آفريد (ولى) عده بسيار كمى از شما شكر او به جاى مىآوريد. (78) و اوست خدايى كه شما را در زمين پديد آورد و باز (روز قيامت) رجوع و حشر شما به سوى او خواهد بود. (79) و اوست خدايى كه زنده گرداند و بميراند و اختلاف و حركت شب و روز به امر اوست، آيا شما عقل خود را كار نمىبنديد (تا خداشناس شويد و اطاعت امر او كنيد)؟ (80) بلكه اين مردم كافر هم همان سخن كافران پيشين را گفتند. (81) كه گفتند: از كجا كه چون ما مرديم و استخوانى پوسيده و خاك شديم باز مبعوث و زنده شويم؟! (82) از اين وعدهها بسيار به ما و پيش از اين به پدران ما داده شد ولى اينها جز افسانههاى پيشينيان نيست. (83) بگو كه زمين و هر كس كه در او موجود است از كيست اگر شما فهم و دانش داريد؟ (84) البته جواب خواهند داد كه از خداست، بگو: پس چرا متذكر (قدرت خدا) نمىشويد (تا به عالم آخرت ايمان آريد)؟ (85) باز به آنها بگو: پروردگار آسمانهاى هفتگانه و خداوند عرش بزرگ كيست؟ (86) البته باز جواب دهند كه آنها از خداست، بگو: پس چرا متقى و خداترس نمىشويد؟ (87) باز بگو: آن كيست كه (ملك و) ملكوت همه عالم به دست اوست و او به همه پناه دهد و از همه حمايت كند ولى از (عذاب) او كسى پناه نتواند داد؟ اگر مىدانيد (كيست باز گوييد). (88) محققا خواهند گفت كه اينها همه از خداست. بگو: پس چرا به فريب و فسون مفتون مىشويد؟ (و از خدا غافل مىگرديد؟) (89)