و آنان هستند كه با خداى يكتا كسى را شريك نمىخوانند و نفس محترمى را كه خدا حرام كرده جز به حق به قتل نمىرسانند، و هرگز گرد عمل زنا نمىگردند، كه هر كه اين عمل كند كيفر گناهش را خواهد ديد. (68) عذابش در قيامت مضاعف شود و با ذلّت و خوارى به دوزخ مخلّد گردد. (69) مگر آن كسانى كه از گناه توبه كنند و عمل صالح به جاى آرند، پس خدا گناهان آنها را بدل به حسنات گرداند، و خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است. (70) و هر كس توبه كند و نيكوكار شود البته توبهاش به درگاه (قبول) خدا خواهد رسيد. (71) و آنان هستند كه به ناحق شهادت ندهند و هر گاه به عمل لغوى (از مردم غافل) بگذرند بزرگوارانه از آن درگذرند. (72) و آنان هستند كه هر گاه به آيات خداى خود متذكرشان سازند كر و كورانه در آن آيات ننگرند (بلكه با دل آگاه و چشم بينا مشاهده آن كنند تا بر مقام معرفت و ايمانشان بيفزايد). (73) و آنان هستند كه گويند: پروردگارا، ما را زنان و فرزندانى مرحمت فرما كه مايه چشم روشنى ما باشند، و ما را (سر خيل پاكان و) پيشواى اهل تقوا قرار ده. (74) چنين بندگان را به پاداش صبرشان (در راه عبادت)، عالى غرفههاى جنّت و قصرهاى بهشتى دهند و در آنجا با تحيّت و سلام روبرو شوند. (75) در حالى كه در آن بهشت كه بسيار نيكو منزل و مقامى است تا ابد مخلّد و متنعّم خواهند بود. (76) بگو كه اگر دعاى شما (و ناله و زارى و توبه شما) نبود خدا به شما چه توجه و اعتنايى داشت؟ كه شما كافران (آيات حق را) تكذيب كرديد و به كيفر هميشگى آن گرفتار خواهيد شد. (77)