كسانى كه (در قيامت) كار نيكو آورند پاداش بهتر از آن يابند و در آن روز از هول و هراس ايمن باشند. (89) و كسانى كه بدكار و زشت كردار آيند به رو در آتش جهنم افتند. (و به آنها خطاب شود كه) آيا (اين عذاب آتش دوزخ) جز آن است كه جزاى اعمال شماست؟ (90) (اى رسول بگو) من مأمورم كه منحصرا خداى اين بلد (مكّه معظّمه) را كه بيت الحرامش قرار داده و آن خدا مالك هر چيز عالم است، پرستش كنم و باز مأمورم كه از تسليم شدگان فرمان او باشم. (91) و نيز مأمورم كه قرآن را (به حكم وظيفه رسالت بر امت) تلاوت كنم، پس هر كس هدايت يافت به نفع خود هدايت يافته و هر كس گمراه شد بگو كه من جز آنكه از پيمبرانى هستم كه براى (ارشاد و هدايت و) ترسانيدن خلق آمدهام وظيفه ديگر ندارم. (92) و بگو: ستايش مخصوص خداست، به زودى آيات (قدرت) خود را به شما ارائه خواهد داد پس آن را بشناسيد، و خداى تو هرگز غافل از كردار شما نيست. (93) 28- سورة القصص به نام خداوند بخشنده مهربان طسم (شايد اشاره به اسماء اللَّه باشد يا نام سوره است و قسم به آن ياد شده). (1) اين است آيات كتاب خدا كه روشن كننده (راه حق از باطل و هدايت از گمراهى) است. (2) ما از حكايت موسى و فرعون به حق بر تو بيان مىكنيم تا اهل ايمان از دانستن آن منتفع شوند. (3) همانا فرعون در زمين (مصر) تكبر و گردنكشى آغاز كرد و ميان اهل آن سرزمين تفرقه و اختلاف افكند، طايفهاى از آنها (بنى اسرائيل) را سخت ضعيف و ذليل مىكرد، پسرانشان را مىكشت (كه مبادا به ظهور موسى قدرت يابند) و زنانشان را زنده مىگذاشت (كه به خدمت پردازند). همانا فرعون مردى بسيار مفسد و بد انديش بود. (4) و ما اراده داشتيم كه بر آن طايفه ضعيف و ذليل كرده شده در آن سرزمين منّت گذارده و آنها را پيشوايان (خلق) قرار دهيم و وارث (ملك و جاه فرعونيان) گردانيم. (5)