و تنها خود نوح را با اصحاب كشتى او (از غرق) نجات داديم و آن كشتى را براى خلق عالم آيتى (از قدرت و رحمت خويش) قرار داديم. (15) و ابراهيم را (نيز فرستاديم) كه به قوم خود گفت: خدا را بپرستيد و از او بترسيد كه پرستش و ترس خدا اگر بدانيد (از هر چيز) براى شما بهتر است. (16) و بدانيد كه شما به جاى خدا بتهايى (جماد و بىاثر) را مىپرستيد و دروغى مىسازيد (كه نام خدا بر آنها مىنهيد، اينك بدانيد كه) آنچه را جز خدا مىپرستيد قادر بر رزق شما نيستند، پس روزى را از نزد خدا طلبيد و او را پرستيد و شكر (نعمت) وى به جاى آريد (و بدانيد كه باز) رجوع شما به سوى اوست. (17) و اگر شما (مردم مكه، رسالت اين پيامبر را) تكذيب مىكنيد (عجبى نيست زيرا) پيش از شما هم بسيارى از امم (پيمبران خود را) تكذيب كردند، و بر رسول جز آنكه به آشكار تبليغ رسالت كند تكليفى نيست. (18) آيا (مردم بارها به چشم خود) نديدند كه خدا چگونه ابتدا خلق را ايجاد مىكند و باز به اصل خود برمىگرداند؟ اين كار بر خدا بسيار آسان است. (19) بگو كه در زمين سير كنيد و ببينيد كه خدا چگونه خلق را ايجاد كرده (تا از مشاهده اسرار خلقت نخست بر شما به خوبى روشن شود كه) سپس خدا نشئه آخرت را ايجاد خواهد كرد، همانا خدا بر هر چيز تواناست. (20) هر كه را (از اهل گناه) بخواهد (به عدل) عذاب مىكند و هر كه را بخواهد (به لطف و رحمت) مىبخشد و شما را به سوى او باز مىگردانند. (21) و شما (مخلوق عاجز) نه هرگز (خداى قادر مطلق را) در زمين و آسمان عاجز توانيد كرد و نه جز خدا نگهبان و ياورى داريد. (22) و آنان كه به آيات خدا و شهود لقاى او كافر شدند آنها از رحمت (و نعمت بهشت) من نااميدند و سخت به عذاب دردناك گرفتار خواهند شد. (23)