منكران (به تمسخر) از تو تقاضاى تعجيل در نزول عذاب مىكنند، و اگر وقت معين آن (در علم ازلى، قيامت) نبود عذاب حق بر آنها مىرسيد، و البته ناگهانى در حالى كه غافل و بىخبر باشند بر آنان خواهد آمد. (53) (و اين كافران) از تو به تعجيل عذاب مىطلبند در صورتى كه شراره عذاب جهنم به كافران احاطه نموده است. (54) (اينان را متذكر ساز به آن) روزى كه عذاب خدا از بالا و زير پا آنها را فرو گيرد، و (خدا يا منادى حق) گويد: (امروز) بچشيد كيفر آنچه (در دنيا) عمل مىكرديد. (55) اين بندگان با ايمان من، زمين من بسيار وسيع است در اين صورت (اگر از جور كفار در سرزمينى به تنگ آمده و به كفر مجبور شويد از آنجا به ديار ديگر هجرت كنيد و هر كجا باشيد) مرا منحصرا به اخلاص پرستش كنيد. (56) هر نفسى (طعم ناگوار) مرگ را خواهد چشيد، و پس از مرگ شما را به سوى ما باز گردانند. (57) و آنان كه ايمان آوردند و به اعمال نيكو پرداختند البته آنها را به عمارات عالى بهشتى كه زير درختانش نهرها جارى است منزل دهيم كه در آن زندگانى ابدى كنند، آنجا پاداش نيكويى براى نيكوكاران عالم است. (58) آنان كه (در راه دين خدا) صبر و شكيبايى پيشه كردند و بر پروردگار خود توكل مىنمودند. (59) و (در كار رزق به خدا توكل كنيد نه بر سعى خود كه) چه بسيار حيوانات كه خود بار روزى خود نكشند، خدا (بدون هيچ كوشش) به آنها و هم به شما روزى مىرساند، و او شنوا (ى دعاى محتاجان) و دانا (به احوال بندگان) است. (60) و اگر از اين كافران مشرك سؤال كنى كه آسمانها و زمين را كه آفريده و خورشيد و ماه مسخر فرمان كيست؟ به يقين جواب دهند كه خدا (آفريده)، پس چگونه (با اين اقرار، از توحيد و معرفت خدا) رويگردان مىشوند؟ (61) خداست كه هر كس از بندگان را خواهد وسيع روزى و يا تنگ روزى مىگرداند، كه همانا او به هر چيزى (از مصالح خلايق) داناست. (62) و اگر از اين كافران مشرك سؤال كنى كه آن كيست كه از آسمان باران نازل سازد تا زمين را به آن پس از (فصل خزان و) مرگ (گياهان، باز به نسيم جانبخش بهار) زنده گرداند؟ به يقين جواب دهند كه آن خداست. بگو: ستايش مخصوص خداى يكتاست. آرى و ليك اكثر اين مردم عقل خود را به كار نگيرند (تا اين حقيقت را دريابند). (63)