اين زندگانى چند روزه دنيا (اگر نه در پرستش حق و سعادت آخرت صرف شود) افسوس و بازيچهاى بيش نيست، و زندگانى اگر مردم بدانند به حقيقتدار آخرت است (كه حياتش جاويد و نعمتش بىرنج و زوال است). (64) اين مردم مشرك چون به كشتى نشينند (و به دست امواج خطر افتند در آن حال) تنها خدا را به اخلاص كامل در دين مىخوانند، و چون از خطر دريا به ساحل نجاتشان رساند (باز به خداى يكتا) مشرك مىشوند. (65) تا هر نعمتى را كه ما به آنها عطا كردهايم كفران كنند و (تا مدتى) بهرهمند باشند، اما به زودى خواهند دانست. (66) آيا (كافران اهل مكه) نديدند كه آن شهر را حرم امن و امان قرار داديم در صورتى كه از اطرافشان مردم (ضعيف) را به قتل و غارت مىربايند؟ آيا باز به باطل مىگروند و به نعمت خدا كافر مىشوند؟ (67) آيا هيچ كس از آن كه بر خدا دروغ بست و (رسول) حق را كه براى (هدايت) او آمد تكذيب كرد (در عالم) ستمكارتر هست؟ آيا جايگاه كافران (ستمكار) در آتش دوزخ نيست؟ (68) و آنان كه در (راه) ما (به جان و مال) جهد و كوشش كردند محققا آنها را به راههاى (معرفت و لطف) خويش هدايت مىكنيم، و هميشه خدا يار نكوكاران است. (69) 30- سورة الروم به نام خداوند بخشنده مهربان الم (اشاره به اسماء يا اسرار كتاب الهى است). (1) روميان، مغلوب (فارسيان) شدند. (2) در (جنگى كه به) نزديكترين زمين (به ديار عرب واقع شد كه حوالى شام يا اطراف جزيره باشد) و آنها پس از مغلوب شدن فعلى به زودى (بر فارسيان) غلبه خواهند كرد. (3) (اين غلبه روميان) در اند سالى خواهد شد (و بدانيد كه اين حادثه و) كليه امور عالم از قبل از اين و بعد از اين همه به دست خداست، و آن روز (كه روميان فاتح شوند چون بعد از آن خدا وعده يارى به اهل اسلام داده) مؤمنان شاد مىشوند. (4) به يارى خدا، كه خدا هر كه را بخواهد نصرت و فيروزى مىبخشد و اوست كه مقتدر و مهربان است. (5)