31- سورة لقمان به نام خداوند بخشنده مهربان الم (اين حروف گفته شد كه اسرار الهى است). (1) اين (قرآن عظيم و) آيات كتاب حكيم است. (2) كه هدايت و رحمت است براى نيكوكاران عالم. (3) آنان كه نماز به پا مىدارند و زكات مىدهند و به عالم آخرت كاملا يقين دارند. (4) هم آنان از (لطف) پروردگار خويش به راه راستند و هم آنان رستگاران عالمند. (5) و برخى از مردمان (فاسد فتنه انگيز مانند نضر حارث) كسى است كه گفتار و سخنان لغو و باطل را (مانند قصّههاى دروغ و افسانههاى شهوتانگيز مفسد اخلاق و سرود مطرب) به هر وسيله تهيّه مىكند تا (خلق را) به جهالت از راه خدا (و آموختن علوم و معارف قرآن) گمراه سازد و آيات قرآن را به تمسخر و استهزا گيرد، اين مردمان (فاسد كافر) به عذاب، با خوارى و ذلّت گرفتار شوند. (6) و هر گاه بر او تلاوت آيات ما شود چنان با غرور و تكبّر پشت گرداند كه گويى هيچ آن آيات الهى را نشنيد، پندارى از هر دو گوش كر است، اين كس را به عذاب دردناك بشارت ده. (7) آنان كه به خدا ايمان آوردند و به اعمال نيكو پرداختند باغهاى پر نعمت (بهشت جاودانى) مخصوص آنهاست. (8) كه در آن بهشت ابد هميشگى خواهند بود، اين وعده خدا محقّق و حتمى است، و او مقتدر و آگاه است. (9) (سقف رفيع) آسمانها را بىستونى كه به حسّ مشاهده كنيد خلق كرده و كوههاى بزرگ را در زمين بنهاد تا شما را نجنباند و در روى زمين انواع مختلف حيوانات را منتشر و پراكنده ساخت، و هم از آسمان آب باران فرود آورديم و به آن آب در روى زمين نباتات پرفايده برويانيديم. (10) اين همه آفريده خداست، حال شما (مشركان) بگوييد آنان كه به جز خدا (معبود شما) هستند در جهان چه آفريدهاند؟ (هيچ نيافريدهاند) بلكه ستمكاران (مشرك كه آنها را شريك خدا گرفتند) دانسته در گمراهى آشكار هستند. (11)