و هرگز آن دو دريا كه آب اين يك شيرين و گوارا و آن دگر شور و تلخ است يكسان نيستند، با وجود اين شما از هر دو، گوشت تازه تناول مىكنيد و زيورها (چون لؤلؤ و مرجان) از آن استخراج كرده كه در پوشيده و زيب و زيور تن مىسازيد، و در آن كشتيها روان بينى تا از فضل خدا (كسب و تجارت كرده و روزى) طلبيد و باشد كه شكر گزار (نعمتش) گرديد. (12) خداست كه شب را درون پرده روز پنهان سازد و روز را درون پرده شب، و خورشيد و ماه را مسخّر كرده كه هر يك به مقدار معيّن و مدار خاصى مىگردند، اوست خداى آفريننده و پروردگار شما، كه همه ملك هستى از اوست، و به غير او معبودانى كه به خدايى مىخوانيد در جهان داراى پوست هسته خرمايى نيستند. (13) اگر آنها را بخوانيد (چون جمادند) نشنوند و اگر بشنوند (مانند عيسى و عزير و فرشتگان و فراعنه چون بندهاند بىاذن خدا) به شما جواب ندهند و روز قيامت از اين كه آنان را شريك خدا دانستيد (و به پرستش آنها پرداختيد) بيزارى جويند. و (اى رسول و اى امّت) هيچ كس مانند (خداى) دانا تو را (به حقيقت) آگاه نگرداند. (14) اى مردم، شما همه به خدا فقير و محتاجيد و تنها خداست كه بىنياز و غنىّ بالذّات و ستوده صفات است. (15) اگر بخواهد همه شما را به ديار عدم فرستد و خلقى از نو به عرصه وجود آرد. (16) و هيچ اين كار بر خدا دشوار نيست. (17) و هيچ كس بار گناه ديگرى را به دوش نگيرد و آن كه بارش سنگين است اگر ديگرى را هر چند خويش (و پدر و فرزند هم) باشد كمك بر سبكبارى خود طلبد ابدا بارى از دوشش برداشته نشود. و تو تنها آنان را كه در خلوت و پنهانى از خداى خود مىترسند و نماز به پا مىدارند توانى خدا ترس و پرهيزگار گردانى. و هر كس خود را (از كفر و گناه و اخلاق زشت) پاك و منزه ساخت سود و سعادتش بر خود اوست و بازگشت همه به سوى خداست. (18)