و هرگز (كافر تاريك جان) كور و (مؤمن روشن روان) بينا يكسان نيستند. (19) و هيچ ظلمت با نور مساوى نخواهد بود. (20) و هرگز آفتاب و سايه هم رتبه نباشند. (21) و ابدا زندگان (علم و ايمان) با مردگان (جهل و عصيان) برابر نيستند. (اى رسول بدان كه) خدا هر كه را بخواهد شنوا (ى كلام حق) سازد و اما تو آن كس را كه در گورستان (كفر و جهالت و شهوت پرستى) فرو رفته هرگز شنوا نتوانى كرد. (22) تو جز آنكه (خلق را از كيفر اعمال بد) بترسانى به كارى مأمور نيستى. (23) ما تو را به حق و راستى به سوى خلق فرستاديم تا (خوبان را به بهشت باد) بشارت دهى و (بدان را از قهر حق) بترسانى، و هيچ امتى نبوده جز آنكه در ميانشان ترسانندهاى (و رهنمايى) بوده است. (24) و اگر امت تو را تكذيب كردند پيشينيان هم پيغمبران خود را كه با آيات و معجزات و كتب و حجّتهاى روشن براى هدايتشان آمدند همه را تكذيب كردند. (25) من هم از آن كافران مؤاخذه شديد كردم پس (بنگر كه) قهر و عذاب من چگونه (و چه سخت) بود. (26) آيا نديدى كه خدا باران را از آسمان فرود آورد، و به آن انواع ميوههاى گوناگون و رنگارنگ پديد آورديم؟ و (در زمين) از كوهها طرق زياد و اصناف و رنگهاى مختلف سفيد و سرخ و سياه هست (كه خدا خلقت فرمود). (27) و از اصناف مردم و اجناس جنبندگان و حيوانات نيز رنگهاى مختلف هست (كه خدا آفريد) و از ميان اصناف بندگان تنها مردمان عالم و دانا مطيع و خدا ترسند. البته خدا عزيز و توانا و بسيار بخشنده گناهان است. (28) آنها كه كتاب خدا را تلاوت كرده و نماز به پا مىدارند و از آنچه ما روزيشان كردهايم پنهان و آشكار (به فقيران) انفاق مىكنند (از لطف خدا) اميد تجارتى دارند كه هرگز زيان و زوال نخواهد يافت. (29) تا خدا به آنها پاداش كامل عطا كند و از فضل و كرم باز بر ثوابشان بيفزايد كه او (خطاى مؤمنان را) بسيار بيامرزد و به شكر گزاران احسان فراوان كند. (30)