و چون ابراهيم گفت: بار پروردگارا، به من بنما كه چگونه مردگان را زنده خواهى كرد؟ خدا فرمود: باور ندارى؟ گفت: آرى باور دارم، ليكن خواهم (به مشاهده آن) دلم آرام گيرد. خدا فرمود: چهار مرغ بگير و گوشت آنها را به هم درآميز نزد خود، آن گاه هر قسمتى را بر سر كوهى بگذار، سپس آن مرغان را بخوان، كه به سوى تو شتابان پرواز كنند؛ و بدان كه خدا (بر همه چيز) توانا و داناست. (260) مثل آنان كه مالشان را در راه خدا انفاق مىكنند به مانند دانهاى است كه از آن هفت خوشه برويد و در هر خوشه صد دانه باشد، و خداوند از اين مقدار نيز براى هر كه خواهد بيفزايد، و خدا را رحمت بىمنتهاست و (به همه چيز) داناست. (261) آنان كه مالشان را در راه خدا انفاق كنند و در پى انفاق منّتى نگذارده و آزارى نكنند، آنها را پاداش نيكو نزد خدا خواهد بود و از هيچ پيشامدى بيمناك نباشند و هرگز اندوهناك نخواهند بود. (262) (فقير سائل را به) زبان خوش و طلب آمرزش (رد كردن) بهتر است از صدقهاى كه پى آن آزار كنند، و خداوند بىنياز و بردبار است. (263) اى اهل ايمان، صدقات خود را به سبب منّت و آزار تباه نسازيد مانند آن كه مال خود را از روى ريا (براى جلب توجه ديگران) انفاق كند و ايمان به خدا و روز قيامت ندارد؛ مثل اين رياكاران بدان ماند كه دانه را (به جاى آنكه در زمين قابلى افشانند) بر روى سنگ صاف غبار گرفتهاى ريزند و تند بارانى غبار آن بشويد و آن سنگ را همان طور صاف و بىگياه به جاى گذارد، كه نتوانند هيچ حاصلى از آن به دست آورند. و خداوند گروه كافران را راه (سعادت) ننمايد. (264)