و اگر خدا از كردار زشت خلق مؤاخذه كند در پشت زمين هيچ جنبندهاى باقى نگذارد و ليكن (كيفر) خلق را به تأخير مىافكند تا به وقت معيّن (كه حكمتش اقتضا كند) و چون هنگام اجل آنان فرا رسد خدا به احوال بندگانش كاملا بيناست (و مقدار مجازات و عفو هر كسى را مىداند). (45) 36- سورة يس به نام خداوند بخشنده مهربان يس (اى سيّد رسولان و اى كاملترين انسان) (1) قسم به قرآن حكمت بيان. (2) كه تو البته از پيمبران خدايى. (3) كه به راهى راست فرستاده شدى. (4) (اين قرآن تو كتابى است كه) از جانب خداى مقتدر مهربان نازل شده است. (5) تا قومى كه پدرانشان به كتب آسمانى پيشين بيم داده (و وعظ و اندرز) شدند تو هم خود آنها را (به اين قرآن) بيم دهى (و از قهر حق بترسانى) كه ايشان سخت غافلند. (6) البته وعده عذاب ما بر اكثر آنان حتمى و لازم گرديد از اين رو ايمان نمىآورند. (7) ما هم بر گردن آنها تا زنخ زنجيرهاى عذاب نهاديم در حالى كه (از جهل و عناد مانند شتر) سر بلند كرده و چشم بر بستهاند. (8) و (راه خير را) از پيش و پس بر آنها سد كرديم و بر چشم (هوش) شان هم پرده افكنديم پس هيچ (راه حق) نمىبينند. (9) و تو آنها را بترسانى يا نترسانى يكسان است (چون دانسته با حق عناد مىورزند) هرگز ايمان نمىآورند. (10) تو تنها كسى را بترسانى و اندرز كنى (و سودمند افتد) كه پيرو آيات قرآن شده و از (قهر) خداى مهربان به خلوت و در پنهان مىترسد، اينان را به مغفرت خدا و پاداش با لطف و كرم او بشارت ده. (11) ما مردگان را باز زنده مىگردانيم و كردار گذشته و آثار وجودى آيندهشان همه را ثبت خواهيم كرد، و در لوح محفوظ و روشن خدا (يا قلب امام خليفة اللَّه) همه چيز را به شماره آوردهايم. (12)