اوست خدايى كه شما را در زمين جانشين (امم گذشته) قرار داد، اينك هر كس كافر شود زيان كفر بر خود اوست و كفر كافران نزد خدايشان چيزى جز خشم و غضب حق بر آنان نيفزايد و كفر كافران چيزى جز خسارت و زيان بر آنها نخواهد افزود. (39) (اى رسول ما، مشركان را) بگو: شما كه خداى يگانه را رها كرده و بتان را شريك خدا مىخوانيد با من بگوييد و نشان دهيد كه اين بتان چه چيزى از زمين آفريدهاند؟ يا آيا شركتى در خلقت آسمانها (با خدا) داشتهاند؟ يا كتابى به آنها دادهايم كه (بر عقيده شرك خود) از آن برهانى آرند؟ (هيچ يك از اينها نيست) بلكه ستمكاران مشرك را حجّتى جز وعده دروغى كه به آن يكديگر را مىفريبند چيزى در دست نيست. (40) محققا خدا آسمانها و زمين را از اينكه از جاى خود بلغزند نگاه مىدارد، و اگر رو به لغزش و انحراف از مسير خود نهند گذشته از او هيچ كس آنها را محفوظ نتواند داشت، (و بدانيد) كه خدا (بر كفر و گناه خلق) بسيار بردبار و آمرزنده است. (41) و (مشركان عرب) محكمترين قسم به نام خدا ياد مىكردند كه اگر بيم كنندهاى از جانب خدا براى (هدايت) آنها بيايد از هر يك از امم (يهود و نصارى زودتر و) بهتر هدايت يابند. و آن گاه كه بيم كنندهاى آمد بر آنها چيزى جز مخالفت و نفرت نيفزود. (42) بدين جهت كه مىخواستند در زمين تكبر و گردنكشى كنند و مكر در اعمال بد انديشند، و مكر زشت و فكر بدكارى جز بر صاحبش احاطه نكند، پس آيا اينان جز آنكه به طريقه امم گذشته هلاك شوند انتظارى دارند؟ و طريقه خدا (در هلاك بد انديشان) را هرگز مبدّل نخواهى يافت و طريقه حق (و سنّت الهى) را هرگز تغيير پذير نخواهى يافت. (43) آيا اين مردم در روى زمين سير نكردند تا عاقبت كار ستمكاران پيش از خود را كه نيرو و اقتدارشان هم بسيار بيش از اينان بود (به ديده عبرت) بنگرند كه چگونه شد؟ و هيچ موجودى در آسمانها و زمين از قدرت خدا نتواند كاست، كه همانا خدا در ازل و ابد عالم قادر مطلق است. (44)