37- سورة الصافات به نام خداوند بخشنده مهربان قسم به صف زدگان (چون فوج فرشتگان يا نماز گزاران يا سپاه اهل ايمان) كه صف آرايى كردهاند. (1) قسم به منع و زجر كنندگان (از عمل معصيت كاران، يا رانندگان ابر و باران). (2) قسم به تلاوت كنندگان ذكر (همه كتب آسمانى يا آيات قرآن). (3) كه محققا خداى شما يكى است. (4) همان خداى يكتا كه آفريننده آسمانها و زمين است و هر چه بين آنهاست و آفريننده مشرقها (و مغربها) است. (5) ما نزديكترين آسمان را به زيور انجم بياراستيم. (6) و (به شهاب آن انجم) از تسلط هر شيطان سركش گمراه محفوظ داشتيم. (7) تا شياطين هيچ از وحى و سخنان فرشتگان عالم بالا نشنوند و از هر طرف به قهر رانده شوند. (8) هم به قهر برانندشان و هم به عذاب دائم (قيامت) گرفتار شوند. (9) جز آنكه كسى (از شياطين چون خواهد از عالم بالا) خبرى بربايد هم او را تير شهاب فروزان تعقيب كند. (10) از اين منكران قيامت بپرس كه آيا خلقت آنها سختتر است يا موجودات (با عظمت) ديگر كه ما خلق كردهايم؟ و ما اينان را در اول از گل چسبنده بيافريديم. (11) بلكه تو (از انكار منكران) تعجب كردى و آنها هم به تمسخر پرداختند. (12) و هر گاه به آنها پند و اندرز دهند هيچ متذكر نمىشوند. (13) و چون آيت و معجزى مشاهده كنند باز هم به فسوس و مسخره پردازند. (14) و گويند: اين خود پيداست كه سحرى بيش نيست. (15) (و با تعجب و انكار گويند) آيا چون ما مرديم و خاك و استخوان پوسيده شديم باز زنده و برانگيخته مىشويم؟ (16) يا پدران گذشته ما زنده مىشوند؟! (17) بگو: آرى شما (و هم پدرانتان) خوار و ذليل به محشر مبعوث خواهيد شد. (18) تنها به يك صيحه (اسرافيل) است كه ناگاه همه (زنده شده و از قبرها بر خيزند و عرصه قيامت را) بنگرند. (19) و گويند: اى واى بر ما، اين است روز جزاى اعمال. (20) اين است روز حكم (بر نيك و بد) كه شما تكذيب آن مىكرديد. (21) (و خطاب شود كه) اينك ستمكاران را حاضر كنيد با همسران (يا پيروان) و آنچه معبود ايشان بود، (22) كه به جز خدا مىپرستيدند، و همه را به راه دوزخ راه نماييد. (23) و (در موقف حساب) نگاهشان داريد كه در كارشان سخت مسئولند. (24)