او شما را از يك تن (آدم) آفريد پس، از آن جفت او (حوّا) را قرار داد و براى استفاده شما هشت قسم از چهارپايان ايجاد كرد، و شما را در باطن رحم مادران در سه تاريكى (مشيمه و رحم و بطن) با تحولات گوناگون (بدين خلقت زيبا) مىآفريند، اين خداست پروردگار شما كه سلطان ملك وجود اوست، هيچ خدايى جز او نيست، پس اى مشركان (نادان) از درگاه او به كجا مىبرندتان؟ (6) اگر همه كافر شويد خدا از (طاعت) همه شما البته بىنياز است و كفر (و شرك) را بر بندگانش نمىپسندد و اگر (طاعت و) شكرش به جاى آريد از شما آن پسند اوست و (بدانيد كه در قيامت) هرگز بار گناه كسى را ديگرى به دوش نخواهد گرفت و پس از اين (زندگانى دنياى فانى) باز گشت همه شما به سوى خداست و او شما را به هر چه مىكردهايد آگاه مىسازد، كه او از اسرار دلهاى خلق به خوبى آگاه است. (7) و (بى چاره) انسان را هر گاه فقر و مصيبت و رنجى پيش آيد در آن حال به دعا و توبه و انابه به درگاه خداى خود رود و چون نعمت و ثروتى از سوى خود به او عطا كند خدايى را كه از اين پيش مىخواند به كلى فراموش سازد و براى خداى يكتا شريك و همتاهايى قرار دهد تا (خلق را) از راه خدا گمراه سازد. بگو: (اى نگون بخت) اندكى به كفر (و عصيان) لذّت و آسايش جو، كه عاقبت از اهل آتش دوزخ خواهى بود. (8) (آيا آن كس كه شب و روز به كفر و عصيان مشغول است بهتر است) يا آن كس كه ساعات شب را به طاعت خدا به سجود و قيام پردازد و از عذاب آخرت ترسان و به رحمت الهى اميدوار است؟ بگو: آيا آنان كه اهل علم و دانشند با مردم جاهل نادان يكسانند؟ منحصرا خردمندان متذكر اين مطلبند. (9) (اى رسول ما، از قول من به امت) بگو: اى بندگان من كه ايمان آوردهايد، خدا ترس و پرهيزكار باشيد، كه آنان كه متّقى و نيكوكارند (علاوه بر آخرت) در دنيا (هم) نصيبشان نيكويى و خوشى است، و زمين خدا بسيار پهناور است (اگر در مكانى ايمان و حفظ تقوا مشكل شد به شهر و ديارى ديگر رويد و به راه دين صبر پيشه كنيد كه) البته صابران به حد كامل و بدون حساب پاداش داده خواهند شد. (10)