يا آنكه (از فرط پشيمانى در پى آرزوى محال آيد و) گويد: (افسوس) اگر خدا مرا (به لطف خاص) هدايت فرمودى من نيز از اهل تقوا بودم. (57) يا آنكه چون عذاب (خدا) را به چشم مشاهده كند گويد: (اى فرياد) كاش بار ديگر (به دنيا) باز مىگشتم تا از نيكوكاران مىشدم. (58) آرى (اى بدبخت) آيات كتاب من كه محقّقا براى (هدايت) تو آمد تو آن را تكذيب كردى و راه تكبر و سركشى پيش گرفتى و از زمره كافران بد كيش گرديدى. (59) و روز قيامت كسانى را كه بر خدا دروغ بستند بنگرى كه همه رويشان سياه شده است (رسواى خدا و خلق گرديدند) آيا متكبران را نه منزل در دوزخ است؟ (60) و خدا اهل تقوا را به موجبات رستگارى (و اعمال صالح) از عذاب نجات خواهد داد كه هيچ رنج و المى به آنها نرسد و هرگز غم و اندوهى بر دلشان راه نيابد. (61) خدا آفريننده هر چيز است و بر هر چيز هم او نگهبان است. (62) كليدهاى خزائن آسمانها و زمين او راست و آنان كه به آيات خدا كافر شدند هم آنان زيانكاران عالمند. (63) (اى رسول به مشركان) بگو: اى مردم نادان مرا امر مىكنيد كه غير خدا را پرستش كنم؟ (64) (هنوز مشركان جاهل از تو موحد كامل طمع شرك دارند؟) و حال آنكه به تو و به رسولان پيش از تو چنين وحى شده كه اگر به خدا شرك آورى عملت محو و نابود مىگردد و سخت از زيانكاران خواهى گرديد. (65) بلكه تنها خدا را پرستش كن و از شكر گزاران (نعمت الهى) باش. (66) و (آنان كه غير خدا را طلبيدند) خدا را چنان كه شايد به عظمت نشناختند، و اوست كه روز قيامت زمين در قبضه قدرت او و آسمانها در پيچيده به دست سلطنت اوست. آن ذات پاك يكتا منزّه و متعالى از شرك مشركان (بلكه از فكر موحدان) است. (67)