و صيحهاى در صور (اسرافيل) بدمند تا جز آن كه خدا (بقاى او) خواسته ديگر هر كه در آسمانها و زمين است همه يكسر مدهوش مرگ شوند، آن گاه صيحه ديگرى در آن دميده شود كه ناگاه خلايق همه (از خواب مرگ) بر خيزند و نظاره (واقعه محشر) كنند. (68) و زمين (محشر) به نور پروردگار خود روشن گردد و نامه (اعمال خلق در پيشگاه عدل حق) نهاده شود و انبياء و شهداء (بر گواهى) احضار شوند و ميان خلق به حق حكم شود و به هيچ كس ابدا ظلمى نخواهد شد. (69) و هر كس به پاداش عملش تمام برسد و خدا از هر كس به افعال خلق آگاهتر است. (70) و آنان را كه كافر شدند فوج فوج به جانب دوزخ رانند تا چون آنجا رسند درهاى جهنّم (به رويشان) بگشايند و خازنان دوزخ به آنها گويند: مگر پيغمبرانى از خودتان براى (هدايت) شما نيامدند و آيات الهى را برايتان تلاوت نكردند و شما را از ملاقات اين روز سخت نترسانيدند؟ جواب دهند: بلى و ليكن (افسوس كه ما پند نگرفتيم و به كفر و عصيان خود را مستحق عذاب حرمان كرديم و) وعده عذاب بر كافران محقّق و حتمى گرديد. (71) آن گاه به آن كافران خطاب شود: اينك از هر در به دوزخ داخل شويد و در آن عذاب جاودان بمانيد كه متكبران را (دوزخ) بسيار بد منزلگاهى است. (72) و متقيان خدا ترس را فوج فوج به سوى بهشت برند تا چون بدانجا رسند و همه درهاى بهشت (به رويشان به احترام) بگشايند و خازنان بهشتى (به تهنيت) گويند: سلام بر شما باد (خوشا به حال شما) كه چه خوش عيش ابدى نصيب شما گرديد حالى در اين بهشت ابد در آييد و جاودان متنعّم باشيد. (73) (مؤمنان به بهشت در آيند) و گويند: ستايش خداى را كه وعده لطف و رحمتش را بر ما محقق فرمود و ما را وارث همه سرزمين بهشت گردانيد كه هر جاى آن بخواهيم منزل گزينيم. (بلى آن روز) پاداش نيكوكاران بسيار نيكو خواهد بود. (74)