و (در آن روز) فرشتگان (رحمت) را مشاهده كنى كه گرداگرد عرش (با عظمت الهى) در آمده و به تسبيح و ستايش خدايشان مشغولند و ميان اهل بهشت و دوزخ به حق حكم شود و (همه زبان به حمد خدا گشايند و) گويند: سپاس و ستايش خاصّ خداى يكتا پروردگار جهانيان است. (75) 40- سورة غافر به نام خداوند بخشنده مهربان حم (از اسرار خدا و رسول است). (1) نزول اين كتاب آسمانى (قرآن) از جانب خداى مقتدر داناست. (2) خدايى كه بخشنده گناه و پذيرنده توبه (بندگان با ايمان) و منتقم سخت (از مردم ظالم بىايمان) و صاحب رحمت و نعمت است، جز او هيچ خدايى نيست، بازگشت همه به سوى اوست. (3) و (بدان اى رسول كه) در آيات خدا كسى به (انكار و) جدل جز مردم كافر برنخيزد پس تو از اينكه كافران بر شهر و ديارها مسلط و متصرّفند دل نبازى (كه اگر به آنها مهلتى داديم موقع انتقام خواهد رسيد). (4) (اگر امت تو را تكذيب كردند غم مدار كه) پيش از اينان هم قوم نوح و طوايف بعد از نوح نيز (پيغمبران را) تكذيب كردند و هر امتى همّت گماشت كه پيغمبر خود را دستگير (و هلاك) گرداند و جدل و گفتار باطل به كار گرفت تا برهان حق را پايمال سازد، من هم آنها را (به كيفر كفر) گرفتم و چگونه عقوبت سخت كردم! (5) و همين گونه وعده خداى تو بر (عقاب و كيفر) كافران (امتت) محقق و حتم است كه آنها همه اهل دوزخ هستند. (6) فرشتگانى كه عرش (با عظمت الهى) را بر دوش گرفته و آنان كه پيرامون عرشند به تسبيح و ستايش حق مشغولند، هم خود به خدا ايمان دارند و هم براى اهل ايمان از خدا آمرزش و مغفرت مىطلبند كه اى پروردگارى كه علم و رحمت بىمنتهايت همه اهل عالم را فرا گرفته است، گناه آنان كه توبه كردند و راه (رضاى) تو را پيمودند ببخش و آنان را از عذاب دوزخ محفوظ دار. (7)