و همانا ما رسولان بسيارى پيش از تو فرستاديم كه احوال بعضى را بر تو حكايت كرديم و برخى را نكرديم و هيچ رسولى جز به امر خدا نشايد معجز و آيتى (براى امت) بياورد، و چون فرمان خدا (بر غلبه حقّ و محو باطل) فرا رسد آن روز (بر همه) به حق حكم كنند و آنجا كافران مبطل زيانكار شوند. (78) خداست آن كه براى شما آدميان چهار پايان را آفريد تا بر بعضى سوار شويد و از برخى تغذيه كنيد. (79) و نيز نفع بسيار ديگر از آنها ببريد و (از سوارى و باربرى و شيار زمين) حوائج و اغراضى كه در دل داريد با آنها (در سفر و حضر) انجام دهيد و بر آنها (در خاك) و بر كشتىها (در آب) سوار مىشويد. (80) و خدا آيات (قدرت و رحمت) خود را به شما ارائه دهد، پس كدام يك از آيات الهى را انكار توانيد كرد؟ (81) آيا اين مردم در زمين به سير و سفر نرفتند تا عاقبت حال پيشينيانشان را كه از اينها بسيار بيشتر و قوىتر و مؤثرتر در زمين بودند مشاهده كنند؟ (كه چگونه همه هلاك شدند) و آنچه اندوختند آنها را (از مرگ و هلاكت) حفظ و حمايت نكرد. (82) پس آن گاه كه رسولانشان با معجزات و ادلّه روشن به سوى آنها آمدند آن مردم (نادان) به دانش و عقايد باطل خود شاد و مغرور شدند و وعده عذابى كه مسخره مىكردند همه را فرا گرفت. (83) و چون شدت قهر و عذاب ما را به چشم ديدند در آن حال (از كفر و شرك پشيمان شده و) گفتند: ما به خداى يكتا ايمان آورديم و به همه بتهايى كه شريك خدا مىگرفتيم كافر شديم. (84) اما ايمانشان پس از ديدن مرگ و مشاهده عذاب ما بر آنها هيچ سودى نبخشيد. سنّت خدا (و حكمت الهى از ازل) چنين در ميان بندگان حكمفرما بوده (كه رسول و كتاب به امر و نهى و وعده ثواب و عقاب و نجات مؤمنان و هلاك كافران بفرستد تا خلق به اطاعت و عصيان امتحان شوند) و آنجا كافران زيانكار شدند. (85)