بد كاران عالم هم آنجا سخت در عذاب آتش جهنم مخلّدند. (74) و هيچ از عذابشان كاسته نشود و اميد نجات و خلاصى ندارند. (75) و ما به آنها ظلم و ستمى نكرديم ليكن آنان خود مردمى ستمكار و ظالم بودند. (76) و (آن دوزخيان، مالك دوزخ را) ندا كنند كه اى مالك، از خداى خود بخواه كه ما را بميراند (تا از عذاب برهيم). جواب دهد: شما (در اين عذاب) هميشه خواهيد بود. (77) ما راه خدا و آيين حق را براى شما مردم آورديم و ليكن اكثرتان از قبول حق كراهت (و اعراض) داشتيد. (78) بلى كافران بر كار (كفر و عصيان) تصميم گرفتند ما هم (بر كيفر و انتقام ايشان) تصميم گرفتيم. (79) آيا گمان مىكنند كه سخنان سرّى و پنهان كه به گوش هم مىگويند نمىشنويم؟ بلى مىشنويم و رسولان ما (فرشتگان) همان دم آن را مىنويسند. (80) بگو: اگر خدا را فرزندى بود اوّل من او را مىپرستيدم. (81) خداى آسمانها و زمين و پروردگار عرش (عظيم) از آنچه كافران توصيف او كنند پاك و منزّه است. (82) اى رسول، كافران را بگذار تا (به عالم حيوانيت) فرو روند و (به بازيچه دنيا) سرگرم باشند تا روزى را كه به آنها وعده شده ببينند. (83) و آن ذات يگانه است كه در آسمان و زمين (و در همه عوالم نامتناهى) او خداست و هم او (به نظام كامل آفرينش) به حقيقت با حكمت و داناست. (84) و بزرگوار خدايى كه آسمانها و زمين و هر چه بين آنهاست همه ملك اوست و علم ساعت قيامت نزد اوست و شما همه به سوى او بازگردانيده مىشويد. (85) و غير خداى يكتا آنان را كه به خدايى مىخوانند قادر بر شفاعت كسى نيستند مگر (عزير و عيسى و فرشتگان) كسانى كه با علم اليقين بر توحيد حق گواهى دهند (و شفاعت اهل حق كنند). (86) و اگر از مشركان باز پرسى كه آنها را كه آفريده است؟ به يقين جواب دهند: خدا آفريده. پس به كجايشان مىگردانند؟ (87) (خدا هم از ساعت قيامت آگاه است) و هم از گفتار و دادخواهى رسولش كه گويد: خدايا اينها قومى هستند كه هيچ ايمان نمىآورند. (88) (پاسخ دهيم: رسولا، اكنون كه از ايمان قوم مأيوسى) پس روى از آنها بگردان و بگو به سلامت (تا بروند در ضلالت) كه به زودى (بر كيفر كفر و عصيانشان) آگاه مىشوند. (89)