44- سورة الدخان به نام خداوند بخشنده مهربان حم (قسم به حميد و مجيد دو نام مقدس الهى) (1) قسم به اين كتاب روشن بيان. (2) كه ما آن را در شبى مبارك (شب قدر) فرستاديم، كه ما بيم كنندهايم (و خلق را از عذاب قيامت آگاه كنيم و بترسانيم). (3) در آن شب هر امر استوارى (با حكمت و تدبير نظام احسن) معيّن و ممتاز مىگردد. (4) تعيين آن امر البته از جانب ما كه فرستنده پيغمبرانيم خواهد بود. (5) (اين ارسال رسول از) لطف و رحمت پروردگار توست كه شنوا و داناست. (6) همان پروردگارى كه خالق آسمانها و زمين و هر آنچه ميان آنهاست اوست اگر يقين داريد. (7) هيچ خدايى غير او نيست، او زنده مىگرداند و باز مىميراند، او خداى آفريننده شما و پدران پيشين شماست. (8) (كافران را به خدا و قيامت ايمان نيست) بلكه با شك و ريب (و استهزاء) به بازيچه (دنيا) مشغولند. (9) (اى رسول) منتظر باش روزى را كه (بر عذاب كافران) آسمان دودى پديد آرد پيدا و آشكار. (10) آن دود آسمانى كه عذابى دردناك است مردم را احاطه كند. (11) (و كافران فرياد برآرند كه) پروردگارا، اين عذاب از ما بر طرف ساز كه ما البته ايمان مىآوريم. (12) كجا متذكر شده و ايمان مىآورند در صورتى كه رسول ما با آيات روشن بيان آمد (و ايمان نياوردند). (13) پس (از مشاهده آيات) باز از او اعراض كردند و گفتند: او شخص ديوانهاى است كه (مردم قرآن را) به او آموختهاند. (14) ما تا زمانى اندك (كه براى امتحان) عذاب را (از شما) برمىداريم باز (به كفر خود) بر مىگرديد. (15) (اى رسول منتظر باش) آن روز بزرگ كه ما (آنها را) به عذاب سخت بگيريم كه البته ما (از آنها) انتقام خواهيم كشيد. (16) و ما پيش از اين امت قوم فرعون را آزموديم و رسولى بزرگوار (مانند موسى) به سوى آنها فرستاديم. (17) (او گفت) كه (اى فرعونيان) امر بندگان خدا را به من واگذاريد، كه من بر شما به يقين رسول امين پروردگارم. (18)