و زنهار بر خدا تكبر و طغيان مجوييد كه من بر شما حجت آشكار آوردم. (19) و من به خداى خود و خداى شما پناه مىبرم از اينكه عزم آزار و سنگسار من كنيد. (20) و اگر به (رسالت) من ايمان نمىآوريد پس مرا به حال خود واگذاريد (و در پى قتل و آزارم بر نياييد). (21) (فرعونيان دست از ستمش برنداشتند) پس دعا كرد كه اى خدا، اينان مردمى سخت مجرم و بدكارند. (22) (خدا فرمود) پس تو بندگان (با ايمان) مرا شبانه از شهر بيرون بر، چرا كه فرعونيان شما را تعقيب كنند. (23) آن گاه دريا را (همان گونه كه بر تو بشكافتيم) آرام و خشك بگذار و بگذر كه فرعون و لشكريانش تمام به دريا غرق شوند. (24) چه بسيار باغ و بستانها و چشمههاى آب، (25) و كشت و زرعها و مقام و منزلهاى عالى رها كردند و رفتند. (26) و ناز و نعمت وافرى كه در آن غرق بودند و از همه چشم پوشيدند. (27) اين چنين بود و ما آن ناز و نعمتها را از قوم گذشته ارث به قوم ديگر داديم. (28) و بر مرگ گذشتگان هيچ چشم آسمان و زمين نگريست و بر هلاكشان مهلت ندادند. (29) و البته ما بنى اسرائيل را از عذاب ذلّت و خوارى نجات داديم. (30) از شر فرعون كه سخت متكبر و ستمكار بود آسوده ساختيم. (31) و آنها را در آن دور بر عالميان به علم و دانش (كتاب آسمانى تورات) برگزيديم. (32) و آيات و معجزاتى (از رحمت و غضب) بر آنها به دست موسى آورديم كه در آن كاملا و آشكارا آزمايش شوند. (33) همانا اينان (يعنى مشركان مانند دهريان) البته خواهند گفت، (34) كه ما جز اين مرگ اول (ديگر هيچ مرگ و زندگى) نداريم و هيچ (در قيامت) زنده نخواهيم شد. (35) پس پدران ما را اگر راست مىگوييد بياوريد. (36) آيا اينان بهترند (و نيرومندتر) يا قوم تبّع و اقوام پيش از آنان كه چون بسيار مردم بدكار مجرمى بودند ما همه را هلاك كرديم. (37) و ما آسمانها و زمين و آنچه را بين آنهاست به بازيچه خلق نكرديم. (38) آنها را جز به حق (و از روى حكمت و مصلحت) نيافريديم و ليكن اكثر مردم از آن آگاه نيستند. (39)