البته خدا آنان را كه ايمان آورده و نيكوكار شوند در بهشتى كه زير درختانش نهرها جارى است داخل گرداند و آنان كه به راه كفر شتافتند به تمتّع و شهوترانى و شكمپرستى مانند حيوانات پردازند و عاقبت منزل آنها آتش دوزخ خواهد بود. (12) چه شهرهاى بسيار كه از (شهر مكّه) وطن تو كه كفّار از آن خارجت كردند محكم بنيانتر بود ما اهلش را هلاك كرديم و بر نجات خود هيچ ياورى نداشتند. (13) آيا آن كس كه از خداى خود حجت علمى و برهانى (مانند قرآن) در دست دارد مانند كسانى است كه عمل زشتشان در نظر زيبا جلوه كرده و پيرو هواى نفسانى خود شدند؟ (14) داستان بهشتى كه به متقيان وعده دادند اين است كه در آن باغ بهشت نهرهايى از آب زلال دگرگون ناشدنى است و نهرها از شير بى آنكه هرگز طعمش تغيير كند و نهرها از شراب ناب كه نوشندگان را به حد كمال لذّت بخشد و نهرها از عسل مصفّى و تمام انواع ميوهها بر آنان مهيّاست و (فوق همه لذّات) مغفرت و لطف پروردگارشان، (آيا حال آن كه در اين بهشت ابد است) مانند كسى است كه در آتش مخلّد است و آب جوشنده حميم به خوردشان دهند تا اندرونشان را پاره پاره گرداند؟ (15) و بعضى از مردم منافق به گفتارت كاملا گوش مىدهند تا وقتى كه از حضورت خارج شوند با اهل علم (اصحابت به تمسخر و اهانت) مىگويند: رسول باز از سر نو چه گفت؟ اينان هستند كه خدا بر دلهاشان مهر (قهر) نهاد و پيرو هواى نفس خود گرديدند. (16) و آنان كه هدايت يافتند خدا بر هدايت و ايمانشان بيفزود و (پاداش) تقواى آنها را به آنان عطا فرمود. (17) (كافران كه ايمان نمىآرند) باز انتظارى دارند جز آنكه ساعت قيامت ناگاه فرا رسد؟ كه شروط و علائم قيامت بسيارى پديد آمد، و پس از آنكه قيامت بيايد در آن حال تذكر و يادآورى آنان چه فايده بخشد؟ (18) باز هم بدان كه هيچ خدايى جز خداى يكتا نيست و تو بر گناه خود [منظور از گناه آن حضرت نافرمانى خدا نيست، زيرا پيامبر (ص) معصوم است. به تفاسير مراجعه شود. (م)] و براى مردان و زنان با ايمان آمرزش طلب، و خدا منازل انتقال شما به عالم آخرت و مسكن هميشگى شما همه را مىداند. (19)