47- سورة محمد به نام خداوند بخشنده مهربان آنان كه كافر شدند و راه دين خدا را (بر خلق) بستند خداوند اعمال آنها را تباه و باطل ساخت. (1) و آنان كه گرويدند و نيكوكار شدند و به قرآنى كه بر محمّد (صلى اللَّه عليه و آله و سلم) نازل شد كه البته بر حق و از جانب خدايشان بود ايمان آوردند خدا از گناهانشان درگذشت و امر (دنيا و دين) آنها را اصلاح فرمود. (2) اين (تباهى حال كافران و اصلاح مؤمنان) بدان سبب است كه كافران پيرو (آراء و عقايد اهل) باطل گرديدند و اهل ايمان پيرو (قرآن) حق كه از جانب خدايشان نازل گرديد شدند. اين گونه صريح خدا مثال حال مردم را بيان مىكند. (3) شما مؤمنان چون (در ميدان جنگ) با كافران رو به رو شويد بايد (شجاعانه) آنها را گردن زنيد تا آن گاه كه از خونريزى بسيار دشمن را از پا در آورديد پس از آن، اسيران جنگ را محكم به بند كشيد كه بعدا يا بر آنها منّت نهيد (و آنها را آزاد گردانيد) يا فدا گيريد تا در نتيجه جنگ سختيهاى خود را فروگذارد. اين حكم فعلى است، و اگر خدا بخواهد خود از كافران انتقام مىكشد (و همه را بى زحمت جنگ شما هلاك مىكند) و ليكن (با اين جنگ كفر و ايمان) مىخواهد شما را به يكديگر امتحان كند، و آنان كه در راه خدا كشته شدند خدا هرگز اعمالشان را ضايع نگرداند. (4) آنها را البته به راه سعادت هدايت كند و امورشان را اصلاح فرمايد. (5) و در بهشتى كه قبلا به منزل و مقاماتشان همه را شناسا كرده وارد كند. (6) اى اهل ايمان، شما اگر خدا را يارى كنيد (يعنى دين و پيغمبر خدا را) خدا هم شما را يارى كند و ثابت قدم گرداند. (7) و آنان كه كافر شدند نابود و هلاك شوند و خدا اعمالشان را ضايع و باطل سازد. (8) اين (هلاك كفار) بدان سبب است كه آنها از قرآنى كه خدا نازل فرمود كراهت و اعراض داشتند پس خدا اعمالشان را محو و نابود فرمود. (9) آيا در زمين به سير و سفر نمىروند تا به چشم خود عاقبت حال پيشينيان را مشاهده كنند كه چگونه آنها را خدا هلاك كرد؟ و اين كافران هم مانند آنها به كيفر كفر خود البته مىرسند. (10) اين (معامله خدا با كافران و مؤمنان) بدان سبب است كه البته خدا يار و مولاى مؤمنان است و كافران هيچ مولا و ياور و يارى ندارند. (11)